Βασισμένο σε ένα παιδικό βιβλίο που εξέδωσε η Γουέντι Ορ το 2002, το κινηματογραφικό αυτό παραμύθι υλοποιείται από τη Walden Media, που ειδικεύεται στο φανταστικό σινεμά υψηλού επιπέδου για παιδιά. Ήδη έχει επιμεληθεί την παραγωγή των ταινιών της σειράς Νάρνια, τη Γέφυρα για την Τεραμπίθια, το Charlotte's Web, το Mr Magoriumκαι το The Seeker: the dark is rising. Πρόκειται λοιπόν για ένα σύγχρονο μικρό φαινόμενο στοχοποιημένης αγοράς, με φροντίδα και ταλέντο στην επιλογή υλικού, που όμως αδυνατεί να παρουσιάσει σαφές και ευδιάκριτο καλλιτεχνικό πρόσωπο. Το κενό δημιουργείται διότι η συγκεκριμένη εταιρεία παραλείπει, σκοπίμως ή μη κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει, τη σφραγίδα του σκηνοθέτη στις ταινίες. Από το στήσιμο πηδάει κατ' ευθείαν στη σκηνογραφία και τα εφέ, με ενδιάμεσο σταθμό το κάστινγκ, με τη στρατολόγηση γνωστών ηθοποιών που θα στηρίξουν τα γνωστά βιβλία.

Οι ιστορίες είναι ως επί το πλείστον καλές. Η ιδέα για το Ταξίδι της Φαντασίας επικεντρώνεται στην παράλληλη καταπολέμηση των φόβων μιας 11χρονης, της Νιμ, που ζει με τον επιστήμονα πατέρα της σε ένα νησί του Ειρηνικού σαν μοντέρνος Ροβινσόνας, και της Αλεξάντρα Ρόβερ, μιας τρομαγμένης γυναίκας που γράφει περιπέτειες με ήρωα έναν Ιντιάνα Τζόουνς/Crocodile Dandee, κλεισμένη στο σπίτι της στο Σαν Φρανσίσκο. Ο πρωταγωνιστής αυτός ονομάζεται Άλεξ Ρόβερ, είναι το alter ego της και αντιπροσωπεύει ό,τι δεν τολμά να κάνει η ίδια στη ζωή της. Όταν ο πατέρας της Νιμ εξαφανίζεται με το ιστιοπλοϊκό του μια μέρα στη θάλασσα, η μικρή αποφασίζει στην απελπισία της να αλληλογραφήσει με τον Ρόβερ (πιστεύοντας πως είναι άνδρας) για να ζητήσει βοήθεια. Μόνη της στο νησί, δέχεται την επίσκεψη της επίσης πανικόβλητης Αλεξάνδρα, που σε πείσμα της αθεράπευτης φοβίας της αντιδρά θετικά στο κάλεσμα της θαυμάστριας.

Η ταινία εξαντλείται στην απορρόφηση των κραδασμών που θα μπορούσε να προσφέρει μια φαντασιακή έκπληξη, με ατελείωτες αυτο-αφηγήσεις που εξηγούν τα πάντα πριν αυτά προλάβουν να γίνουν. Το τοπίο καταπίνει τους ανθρώπους και η ψηφιοποίησή του τους εντάσσει σε ένα ψεύτικο ντεκόρ. Η Μπρέσλιν παίζει συγκινητικά και ώριμα, ενώ η Φόστερ επιλέγει το παιχνίδισμα του Μάβερικ και το δέος της Επαφής, για να καταλήξει σε ψυχοσωματική κωμωδία με ανάμεικτα αποτελέσματα - πάντα θαυμάζει κανείς την αφοσίωση της, ειδικά όταν, σπανίως, αποφασίζει να χαλαρώσει. Οι λόγοι που γύρισε την ταινία είναι διάφανοι: Είναι πλέον μάνα και το θέμα αφορά τη θηλυκή ψυχοσύνθεση μιας μοναχικής ηρωίδας σε δοξαστικό τόνο. Ο Μπάτλερ σε διπλό ρόλο. Δανεικός και διακοσμητικός.