Ενώ ο τίτλος στα αγγλικά προϋποθέτει πως τα νέα μέλη της οικογένειας Γαμησάκη (έτσι έχει μεταφραστεί στα ελληνικά το Focker) θα παίξουν κάποιο ρόλο στο τρίτο μέρος της ταινίας, τα δυο μικρά του Γκέιλορντ (Στίλερ) απουσιάζουν, εκτός από μια σκηνή, όπου ο γιος παθαίνει πλάκα όταν βλέπει τον μπαμπά να κάνει ένεση στον παππού στο πέος μέσα στην τουαλέτα, σε άκρως παρεξηγήσιμη στάση. Αν εξαιρέσει κανείς αυτήν και ένα-δυο στιγμές της κωμωδίας, μόνο κωμωδία δεν είναι οι Γονείς της συμφοράς.

Πρόκειται για μια αναπαραγωγή της συνταγής δυσπιστίας ανάμεσα στον Ντε Νίρο και τον Στίλερ (δυο σπουδαίοι ηθοποιοί που εδώ κοιτιούνται με δέος, αναμασώντας σχεδόν τα ίδια λόγια), χωρίς καμιά έμπνευση, παρά μόνο με τραβηγμένες από τα μαλλιά επινοήσεις που κυλούν σαν ξαναζεσταμένος χυλός. Ήταν τόσο ευχάριστη η έκπληξη του Ντε Νίρο σε καθαρές κωμωδίες, με τα Πεθερικά της συμφοράς και το Ανάλυσε Το πριν από μερικά χρόνια, που βγαίνει τελικά ξινή με την επανάληψη της μανιέρας και την έλλειψη σωστού υλικού. Στην καλύτερη περίπτωση, οι Γονείς της συμφοράς γεμίζουν ένα δίωρο ανώδυνα και οικεία. Η Μπάρμπαρα Στράιζαντ, ο Ντάστιν Χόφμαν και η Μπλάιδ Ντάνερ είναι περαστικοί στην ταινία.