Ο σπουδαίος Αμπντελατίφ Κεσίς επιστρέφει με τον πρόλογο μιας επικείμενης τριλογίας. Αυτό το τρίωρο, ασυμμάζευτο και ενίοτε μεθυστικό πρώτο μέρος, το canto uno, διαδραματίζεται χαλαρά στη μεσογειακή γαλλική πόλη Σετ, σε μια αραβική γειτονιά. Γενέτειρα και ζωντανή μνήμη των καλοκαιριών του Σαΐν, ενός νέου που επιστρέφει από το Παρίσι με αμφίβολα σχέδια για το μέλλον του (θα γίνει φωτογράφος, σεναριογράφος, ποιος ξέρει;), η λουτρόπολη φιλοξενεί τους έρωτες και τις παρεξηγήσεις μιας παρέας και των οικογενειών τους σε ένα ιδιότυπο «τυνήσιο marivaudage», όπου η αγάπη εκφέρεται με εναλλαγές και μεταπτώσεις, ελαφρότητα και πικρία το 1994, λίγο πριν ο κόσμος βαρύνει και οι προτεραιότητες αλλάξουν ριζικά.

 

Με ηδυπαθείς προθέσεις και αυτοβιογραφική διάθεση, ο Κεσίς στήνει θεόρατες σεκάνς και τουλάχιστον τρεις από τις οποίες (η γέννηση των αμνών, ο διονυσιακός χορός με έμφαση στα γυναικεία οπίσθια και το υπέροχο απογευματινό μπάνιο στη θάλασσα) μένουν αξέχαστες σε ένα σκηνικό που παραπέμπει στο Κουσκούς και με θεματική που πηγάζει από την πρώτη του ταινία, το L' Esquive.

 

Μιλά για την περιπλάνηση μιας ευαίσθητης ψυχής ανάμεσα στο παιδικό παρελθόν και στο άδηλο μέλλον, την άρνηση της ενηλικίωσης από έναν μαζεμένο άντρα σε ένα επεισόδιο αναζήτησης του μεκτούμπ, δηλαδή του «γραμμένου» του, έναν χαρακτήρα αξιοπρεπή και ζορισμένο, φύση επιρρεπή στην ανάληψη ευθυνών και στην πίστη στις σχέσεις και τους ανθρώπους. Η συνέχεια επί της οθόνης του Φεστιβάλ των Καννών, με το δεύτερο μέρος, το Ιντερμέτσο.