Υποψήφιος για Όσκαρ Kαλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, ο «Λύκος της ερήμου» υπογράφεται από έναν σκηνοθέτη ιορδανικής καταγωγής, μεγαλωμένο στη Μεγάλη Βρετανία, που αξιοποιεί εξαιρετικά τα μαγευτικά πατρογονικά εδάφη, έτσι ώστε να μην καταπιούν τους χαρακτήρες, δηλαδή τον ντόπιο συνοδό και τον οδηγό ενός Βρετανού στρατιώτη στις αρχές του 19ου αιώνα, και κυρίως τον μικρό πρωταγωνιστή που επιβιώνει από μια ενέδρα και αναγκάζεται να συμμαχήσει με τον εχθρό για να βγει ζωντανός. Ιστορικά μεταφερόμαστε στην εποχή του Λόρενς της Αραβίας, με την Ιορδανία και τις γύρω περιοχές στη μεταβατική φάση από την οθωμανική κυριαρχία και την αγγλική «επικαρπία» σε μια αιματοβαμμένη ανεξαρτησία, με τους μισθοφόρους να στήνουν παγίδες και να μπερδεύουν μια ήδη σύνθετη, ρευστή κατάσταση. Ο μικροσκοπικός βεδουίνος κινεί, με την περιέργεια και την ανθεκτικότητά του, μια ιστορία περιήγησης και εκδίκησης και απορροφά τους διαλόγους σαν σφουγγάρι ‒ σαν ανθρώπινο αντικαθρέφτισμα δυσπιστίας και περιέργειας μιας αιώνιας γης που ανέχεται, αλλά δεν καλοδέχεται κατακτητές και περαστικούς. Δεδομένου πως αυτό είναι το ντεμπούτο του Νοουάρ, η δουλειά του με τους βασικά ερασιτέχνες ηθοποιούς και τον συνδυασμό σκηνογραφίας, φωτογραφίας και ρυθμού είναι πραγματικά εντυπωσιακή, σε ένα ύφος ανάμεσα στο δράμα και, στην κλίμακα του φινάλε, στο γουέστερν.