Ο Τομ Κρουζ ξαναζεί την ίδια μέρα, λίγο πριν από μια καταδικασμένη απόβαση, ξαναβιώνοντας επίσης τον θάνατό του σε έναν υπέρ πάντων αγώνα απέναντι σε αραχνοειδή εξωγήινα όντα. Πρέπει να αποβάλει τη δειλία του (είναι αξιωματικός δημοσίων σχέσεων που φοβάται ακόμη και τη θέα του δικού του αίματος, αλλά πέφτει σε λάθος στρατηγό, τον Μπρένταν Γκλίσον) για να βρει το τρωτό σημείο των αντιπάλων, βοηθώντας μια γενναία, παρασημοφορημένη στρατιώτη, γνωστή και ως Full Metal Bitch, την Έμιλι Μπλαντ.
Η Μέρα της Μαρμότας προσαρμόζεται σε μια εξαιρετικά ντεκουπαρισμένη και εφευρετικά μονταρισμένη περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, σαν λούπα που εξελίσσεται σε χρονικά σημεία που κλιμακώνονται ως την τελική σύγκρουση. Τα déjà vu, του θεατή και του ήρωα αποφεύγονται έξυπνα και με τέχνη και, παρότι δεν πρόκειται για την πλέον πρωτότυπη ταινία του είδους, το Στα Όρια του Αύριο κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον με σκληρό χιούμορ που σπάει την πολλή «στρατίλα» και τον Τομ Κρουζ, μετά τα πεζά Τζακ Ρίτσερ και Oblivion, επιτέλους σε φόρμα, καθώς επιστρατεύει τα δύο καλύτερα στοιχεία του: το απατεωνίστικο χαμόγελό του και τον αδάμαστο ηρωισμό του.