Παριζιάνικη, γλυκόπικρη, φαινομενικά ανέμελη μουσική κωμωδία, σαν τις Ομπρέλες του Χερβούργου, μείον τα χρώματα και το μπρίο και, αλίμονο, τα αξιομνημόνευτα τραγούδια του Μισέλ Λεγκράν, με ένα ερωτικό τρίο που αποτελείται από τον Γκαρέλ, τη Σανιέ και την Κλοτίλντ Εσμέ. Ένας θάνατος θα σκιάσει την ελαφράδα, αλλά οι πρωταγωνιστές θα συνεχίσουν να τραγουδούν για να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Περισσότερο πειραματισμός με ένα είδος που έχει ρίζες στη γαλλική κινηματογραφική κουλτούρα, τα Τραγούδια της Αγάπης τη μια στιγμή κάτι πάνε να κάνουν με τις εναλλαγές στις διαθέσεις και τα ξαφνικά ξεσπάσματα, και την επόμενη ενοχλούν με τις μονότονες φωνές, τα πεζά κομμάτια του Αλέξ Μποπέν και την έλλειψη στόχου.