Το 1912, η Αντέλ, μια ατρόμητη νεαρή δημοσιογράφος, κάνει τα πάντα για να πετύχει τους στόχους της. Έτσι, πετάγεται μέχρι την Αίγυπτο για ν' ανακαλύψει μούμιες κάθε είδους. Εν τω μεταξύ, στο Παρίσι το αβγό ενός πτεροδάκτυλου 136 εκατομμυρίων ετών, που βρίσκεται στο ράφι του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας, έχει μόλις εκκολαφθεί μυστηριωδώς, και το νεογνό έχει ξεχυθεί στην πόλη. Αρχετυπικά Γαλλίδα, με φακίδες, συνοφρυωμένο ύφος, επιθέσεις κυκλοθυμίας και εκρήξεις θάρρους και θράσους, η Αντέλ είναι μια ηρωίδα έξω από τα συνηθισμένα, που αντιβαίνει τη ρομαντική ομορφιά και τα κλισέ περί άφοβης ηρωίδας που σαγηνεύει με ένα της βλέμμα και ξεπερνάει τα εμπόδια με τη θηλυκότητά της.

Αυτό οφείλεται στο κόμικ του Ζαν Ταρντί αλλά και στο κάστινγκ της φουριόζας και κοφτερής Λουίζ Μπουργκουάν (θυμίζει αρκετά την κωμίκα Βαλερί Λεμερσιέ), που παρουσίαζε δελτία καιρού στη γαλλική τηλεόραση και αποκαλύφθηκε στο Κορίτσι του Μονακό της Αν Φοντέν. Ο Λικ Μπεσόν, ωστόσο, δεν είναι ακριβώς σκηνοθέτης, αλλά ένας παραγωγός που ξέρει να σκηνοθετεί, ουσιαστικά ένας πανούργος οργανωτής project σε κινηματογραφική μορφή. Εδώ διάλεξε μια σωστή φάτσα με ταλέντο και πάντρεψε χωρίς αιδώ τον Ιντιάνα Τζόουνς με τη Μούμια, σε μια ακόμη απόπειρά του να αποδείξει πως οι Γάλλοι δεν έχουν να ζηλέψουν σε production value και αφηγηματικότητα τους Αμερικανούς. Η ταινία ρέει παρά τον όγκο της, αλλά κουράζει με αυτήν τη συνεχή υποψία του οικείου.