Αν το ντοκιμαντέρ του Ρόμπερτ Φλάερτι, Νανούκ του Βορρά, μοιάζει σήμερα σχεδόν με μυθολογική έμπνευση και όχι με ιστορικό κειμήλιο, το Aga του Βούλγαρου Μίλκο Λαζάροφ είναι μια τίμια υπενθύμιση της ύπαρξής του.

 

Γυρισμένο σε παρόμοιο περιβάλλον, με τρόπο που δεν προσδιορίζει αρχικά τον χρόνο στον οποίο βρισκόμαστε, το φιλμ παίρνει το όνομά του από την κόρη ενός ζευγαριού που ζει απομονωμένο και κυνηγά ταράνδους στους πάγους, όπως έκαναν οι πρόγονοί του, αλλά κάποια στιγμή αναγκάζεται να έρθει σε επαφή με τον πολιτισμένο κόσμο.

 

Πέρα από την προφανή σύνδεση με την ταινία του Φλάερτι (μέχρι και ο βασικός χαρακτήρας λέγεται Νανούκ), ο Λαζάροφ εντάσσει την επικαιρότητα στο υλικό του με το λιώσιμο των πάγων και κυρίως με την αγωνία των ηρώων για το αν είναι οι τελευταίοι εναπομείναντες ενός τρόπου ζωής που εξαφανίζεται, σκέψη που λειτουργεί εύστοχα ως παραλληλισμός με τον αντίστοιχο προβληματισμό των πολιτισμένων, για το αν δηλαδή έχουν στερέψει τα αποθέματα του πλανήτη και περιμένουν απλώς το τέλος.