Το ρουμανικό σινεμά κοινωνικής διαμαρτυρίας μοιάζει ανεξάντλητο στη θεματική του και επίμονο στην ανάκληση της ζοφερής μνήμης ενός καθεστώτος που δεν λέει να ξεχάσει το συλλογικό ασυνείδητο της χώρας ή τουλάχιστον να βγει από το οπλοστάσιο των κινηματογραφιστών της. Το ντεμπούτο του Αλεξάντρου Μπλεκ, που τιμήθηκε με το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα» του Φεστιβάλ Καννών του 2022 αποτελεί το χρονικό του έρωτα μεταξύ δύο τελειόφοιτων μαθητών, της θλιμμένης Άνα και του φίλου της, ο οποίος ετοιμάζεται να δραπετεύσει από το Βουκουρέστι του 1972. Σημείο αναφοράς είναι ο Μετρονόμος, ένας ραδιοφωνικός σταθμός που μεταδίδει δυτική μουσική, κυρίως ροκ, εκπέμπει από την «ελεύθερη» Ευρώπη και ρυθμίζει τα γούστα και την ελπίδα των νέων της εποχής στις συγκεντρώσεις και στις συζητήσεις τους.

 

Στο πρώτο μέρος της ταινίας Ράδιο Μετρονόμ ένα μεγάλο πάρτι αποτυπώνει μια εφηβική διάθεση ρευστότητας, πλάκας και απόδρασης από τις σχολικές σκοτούρες σε χρόνους πλήρως εναρμονισμένους με το χαλαρό τέμπο της εφηβείας, σαν να παρακολουθούμε μια συγκέντρωση στο σήμερα, αν και χωρίς κινητά, και με τον πειρατικό ραδιοσταθμό να δίνει τον ρυθμό. Ώσπου καταφθάνει η Ασφάλεια και χαλάει βίαια τη γιορτή, προσγειώνοντας την ταινία στην εποχή και τις συνθήκες στενής παρακολούθησης και απόλυτης αδιαφάνειας. Οι συμμαθητές καλούνται να καταδώσουν τους υπόλοιπους και να ενδώσουν σε μια ορθόδοξη καθημερινότητα, μακριά από τις κακές επιρροές και τα εξωκυβερνητικά παραστρατήματα ‒ χαφιεδισμός και «καλή καρδιά», αν θέλουν μια δεύτερη ευκαιρία. Ο Μπλεκ δεν ξεχνά την Άνα και το καρδιοχτύπι της σε μια ταινία ατμόσφαιρας, ένα ισορροπημένο, αργό moodpiece που συνδυάζει το love story και την πολιτική υπενθύμιση της λογοκρισίας και του χαφιεδισμού.