Μεταφέροντας το διήγημα Sisters της Ντέιζι Τζόνσον στο σινεμά, η Αριάν Λαμπέντ επηρεάζεται από το γοτθικό πνεύμα του The Innocents και του Haunting of Ηill House για να δημιουργήσει το δικό της αίνιγμα, σαν μυστηριώδη υπεκφυγή μεταξύ μύχιας σωματικότητας και διεισδυτικής παρατήρησης, στην ιστορία δυο νεαρών κοριτσιών. Αχώριστες αδελφές, κάτι παραπάνω από δίδυμες, αν και γεννημένες με δέκα μήνες διαφορά, και άρρηκτα, συνενοχικά δεμένες αντιμετωπίζοντας την κακοποιητική συμπεριφορά του σχολικού περίγυρου, ποζάρουν για τη φωτογράφο single μητέρα τους και αντιδρούν σαν να αποσύρονται σε έναν κόσμο ανοίκειο. Μια δυνατή ανατροπή χαρακτηρίζει το (αγγλόφωνο) ντεμπούτο της βραβευμένης Γαλλο-ελληνίδας ηθοποιού (μετά την πολύ ενδιαφέρουσα μικρού της μήκους Olla) που βασίζεται στο επώδυνο βίωμα και στην ανάγκη για απόδραση σ’ έναν κόσμο όχι απαραίτητα απτό. Η Λαμπέντ προσπαθεί να βρει και να απελευθερώσει μια αδιαίρετη ψυχή από το αδιέξοδο, ισορροπώντας μεταξύ ενός ρεαλιστικού, φεμινιστικού βλέμματος και του μεταφυσικού κάδρου του story της Τζόνσον. Ενίοτε η αφήγηση συναντά αδράνειες και επαναλαμβάνεται, αλλά το September Says, που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο τμήμα Ένα κάποιο βλέμμα του Φεστιβάλ Καννών του 2024, είναι πολλά παραπάνω από εντύπωση ή αίσθηση, παραμένοντας αιθέριο στον σκηνοθετικό του χειρισμό και συχνά τρομακτικό στον πυρήνα του, ως οφείλει ένα γνήσιο brit goth.