Η Γαλλίδα κομεντιέν Μισέλ Λαρόκ δεν υπολόγισε καθόλου σωστά τις σκηνοθετικές της ικανότητες και το εκτόπισμά της ως ηθοποιού όταν ανέλαβε να μεταφέρει ένα βρετανικό θεατρικό έργο, αναλαμβάνοντας ευθύνες μπρος και πίσω από τις κάμερες.

 

Στο Ωραίο μου διαζύγιο υποδύεται μια όμορφη, λίγο ελαφρόμυαλη, καλόκαρδη γυναίκα σε πολλαπλές κρίσεις (διαζυγίου, αυτοπεποίθησης αλλά και αξιοπρέπειας) και προσπαθεί να βρει αποκούμπι σε ένα χάος που της επιτίθεται από όλα τα μέτωπα! Όλοι οι χαρακτήρες γύρω της δρουν δορυφορικά και ενοχλητικά, με τη Ρόσι ντε Πάλμα ως ναρκοληπτική κολλητή φίλη και τον Καντ Μεράντ, ψυχολόγο που υποκλίνεται στο κάλλος της ‒ ελάχιστα πιστευτοί υπηρέτες της παρατεταμένης υστερίας της.

 

Ανάμεσα σε χοντρή φάρσα και ηθικό δίδαγμα, το Δαζύγιο δεν πάσχει μόνο από έλλειψη κωμικότητας ή σοβαρότητας αλλά από το περίσσευμα της ματαιοδοξίας της Λαρόκ στην προσπάθειά της να συμβάλει κι εκείνη στο κίνημα της ενδυνάμωσης των παρεξηγημένων γυναικών στη μέση ηλικία.