Αριστούργημα του συμβολισμού που εμπνέεται από τον Ορφέα, η μεταπολεμική αλληγορία του Ζαν Κοκτό για την αθανασία της ψυχής και τα υπαρξιακά διλήμματα διασταυρώνει μύθους και αφήνει χώρο σε φαρσικά στοιχεία σε αυτή την κατάβαση του ποιητή στον Άδη με σκοπό να ξαναβρεί τη νεκρή αγαπημένη του. Οι πολλαπλές αντανακλάσεις και τα πρωτοποριακά εφέ ενσωματώνονται αιθέρια στην κάμερα ενός μύστη που γνώριζε πώς να μετατρέπει αιώνιες ιστορίες σε μοντέρνες παραβολές.