Επειδή οι κινηματογραφικές περιπέτειες τουStar Trek είχαν μπερδευτεί σε σημείο αυτισμού με τις πολλές και ανούσιες συνέχειες και βασικά αφορούσαν τους φανατικούς οπαδούς και μόνον, ήταν καιρός για τη σειρά επιστημονικής φαντασίας να μπει στην τροχιά της νέας τεχνολογίας, να ανανεωθεί σε πρόσωπα, ύφος, όψη και στόρι. Στο τελευταίο δεν βρέθηκε κάτι πρωτοποριακό, γι' αυτό και η σολωμόντειος λύση ήταν να ξεκινήσει το ταξίδι από την αρχή.

Εισαγωγή στο πλήρωμα, τον κυβερνήτη Κερκ και το δεξί του χέρι, τον Βουλκάνιο Σποκ, πώς πλαισιώθηκαν από την Ουχούρα που καταλαβαίνει όλες τις διαλέκτους και ακούει ακόμη και σκέψεις, τον Σούλου που κρύβει εκπλήξεις, τον Σκοτ που διακτινίζει σαν να λύνει άσκηση τηλεμετρίας εν κινήσει, τον αρχίατρο Μακόι, αλλά κυρίως, ευκαιρία να γνωρίσουμε το ψυχολογικό υπόβαθρο των δύο κεντρικών ηρώων. Μην ανησυχείτε, η ταινία δεν σπαταλιέται σε δακρύβρεχτες ιστορίες τραυμάτων και κόμπλεξ, εκτός από τη γέννα της αρχής, που διασώζεται από το διαπλανητικό χαλασμό (τοκετός στο Διάστημα). Ο παρορμητικός, φασαριόζος Κερκ με τις οξύτατες ικανότητες διακυβέρνησης και ο λογικός, προικισμένος Σποκ με τη μεικτή καταγωγή φτιάχνουν το τέλειο συμπληρωματικό δίδυμο και η σχέση τους χτίζεται μέσα από εμπειρίες και χιούμορ.

Κάπου στη μέση εμφανίζεται και ο θρυλικός Λέναρντ Νιμόι, ο πρωτότυπος Σποκ, από το μέλλον και διαφωτίζει το μονοπάτι του Enterprise και τη φύση της συνεργασίας του νεαρού εαυτού του με τον αρχηγό Κερκ, ο πατέρας του οποίου θυσιάστηκε στο καθήκον. Κρίκος με το παρελθόν, ο εβραϊκής καταγωγής Νιμόι δεν παραλείπει να υπενθυμίσει τη βιβλική παραβολή στην οποία κινήθηκε η ταινία (η έξοδος με σκοπό τη διάσωση) και να χαιρετίσει βουλκάνια, με τα δάχτυλα των δυο χεριών ενωμένα σε σχηματισμό τρία-δύο και χωρισμένα σαν να φορμάρουν το σήμα της ειρήνης, αρχαίο ιουδαϊκό σύμβολο του Θεού. Λεπτομέρειες με κεντρική ιδέα την ισορροπία: ο Κερκ οφείλει να βάλει σε ένα θετικό κανάλι το θυμό του και ο νέος Σποκ να αποφασίσει ότι το ποσοστό της γήινης καταγωγής του (μάνα του είναι η Γουινόνα Ράιντερ) δεν επηρεάζει αρνητικά την κριτική αξιολόγηση των δεδομένων σε μια δύσκολη περίσταση.

Ο δημιουργός του Lost δεν ξεφεύγει από την πορεία του, χαράζει ένα ταξίδι χωρίς εμφανείς ανατροπές αλλά με σκηνοθετικό μπρίο και φρεσκάδα, συμπαγή αίσθηση των εφέ, πίστη στη συνεχή περιπέτεια και ταχύτητα φωτός. Δεν πρόκειται για ταινία που θα ξεδιψάσει μόνο τους τρελαμένους trekkies. Θα την εκτιμήσουν για τη ζωηράδα της όλοι οι φαν της σινεματζίδικης περιπέτειας, γιατί είναι ενεργειακά πλήρης και ειλικρινής με τους περιορισμούς της. Ικανοποιητικοί οι Έρικ Μπάνα στο ρόλο του κακού Νίρο και ο Σάιμον Πεγκ ως αστείος Σκότι, ενώ χάνεται σε έναν ουδέτερο ρόλο (ξέρω, οι γνήσιοι Βουλκάνιοι είναι κρύοι σαν ψάρια) ο Μπεν Κρος. Έπεται συνέχεια, στα σίγουρα.