Υπάρχει μια καλοδουλεμένη ανατροπή της έννοιας, και κυρίως της κατεύθυνσης, της προκατάληψης στο Ταξιδεύοντας με τον εχθρό μου.

 

Ωστόσο, ο Σκοτ Κούπερ, που οδήγησε τον Τζεφ Μπρίτζες στην κατάκτηση του Όσκαρ στο Crazy Heart με έναν ρόλο που μοιάζει πολύ με εκείνον του Ρόμπερτ Ντιβάλ στις Τρυφερές Σχέσεις, και συνεργάστηκε με τον Κρίστιαν Μπέιλ στη βαριά κι ασήκωτη Σκουριασμένη Πόλη, μαγειρεύει υπερβολικά την προετοιμασία της καθοριστικής διαδρομής που πραγματοποιούν μια γυναίκα που έχασε σχεδόν ολόκληρη την οικογένειά της σε μια επίθεση Ινδιάνων (στην πρώτη σκηνή της ταινίας) κι ένας λοχαγός ονομαστός για τη σκληρότητά του, που εδώ καλείται να συνοδεύσει τον ετοιμοθάνατο εχθρό του, τον αρχηγό της φυλής των Τσεγιέν.

 

Παρά τη σεναριακή σήμανση για τις διαφορές που καθορίζουν τους χαρακτήρες και τις γκρίζες ζώνες που υπονοούν την πιθανή αλλαγή στις θέσεις τους, η σκηνοθεσία παραμένει στατική στη μεγαλύτερη διάρκεια του Ταξιδεύοντας με τον Εχθρό Μου, και το φινάλε μοιάζει αναμενόμενο.