Η ταινία της χρονιάς (τουλάχιστον μέχρι στιγμής), το Social Network μιλάει στην καρδιά των πιστών του Facebook, όπως αντίστοιχα ο Πρωτάρης ψυχογραφούσε έναν αντιήρωα-αγκάθι στον μεταπολεμικό συντηρητισμό. Ο Μάικ Νίκολς ήταν 36 ετών όταν σκηνοθέτησε τον Πρωτάρη, ο Ντέιβιντ Φίντσερ 48, κάτι που δείχνει πως δεν χρειάζεται να είσαι νέος για να φτιάξεις ένα σημαντικό φιλμ για τους νέους και την εποχή τους. Το κλειδί είναι ένα σενάριο που να γεφυρώνει τις παλιές αξίες με τη νέα τάξη πραγμάτων και να μιλάει την αργκό της ψυχής τους. Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο ιδρυτής του πιο δημοφιλούς site κοινωνικής δικτύωσης, ο Μαρκ Ζούκεμπεργκ, ένας 20χρονος που ξεκίνησε τη διαδικτυακή του επιχείρηση θέλοντας να ενώσει τους φοιτητές του Χάρβαρντ, επεκτάθηκε στα πανεπιστήμια της Ivy League και πλέον μετράει 500.000.000 χρήστες σε όλον τον κόσμο, με μοναδική προϋπόθεση να είναι άνω των 13 ετών!

 

Ο Τζέσι Άιζεμπεργκ τον υποδύεται μοναδικά, επιθετικά, ψυχρά και διφορούμενα, στην ταινία του Ντέιβιντ Φίντσερ. Ανέραστος και καχύποπτος, ο Ζούκεμπεργκ του Social Network είναι ένας ιδιοφυής νέος που δεν μπορεί να εισχωρήσει στην ελίτ του Χάρβαρντ. Συλλαμβάνει ένα πρωτότυπο σχέδιο εκδίκησης, εκλαϊκεύοντας τη έννοια της λέσχης με όπλα του αλγόριθμους και φαντασία. Συνοδοιπόροι του είναι ένας ευκατάστατος Βραζιλιάνος συμφοιτητής του (εξαιρετικός ο νέος Spiderman Άντριου Γκάρφιλντ) και σε δεύτερη φάση ο ιδρυτής του Napster - τον ενσαρκώνει με μπρίο και sex appeal ο Τζάστιν Τίμπερλεϊκ, μια αποκάλυψη.

 

Εκτός από τους μηχανισμούς πίσω από την πλούσια ιστορία του Facebook, που κρατάνε τον θεατή σε εγρήγορση καθώς ο Φίντσερ φωτοσκιάζει ως θρίλερ το περιβάλλον του αμερικανικού πανεπιστημίου και το βουτάει σε μια πρασινωπή αχλή, το Social Network είναι μια σπουδαία ταινία που βλέπεται απνευστί, με ραχοκοκαλιά τη φιλία, την προδοσία και την απληστία. Στην πρώτη σκηνή, που παραπέμπει στα γλυκόλογα και τον χωρισμό του ζευγαριού στον Πολίτη Κέιν (μια ιστορική σεκάνς για σεμινάριο, όπου ένας φαινομενικά ευτυχισμένος γάμος ξεριζώνεται μέσα σε μερικά λεπτά), ο διάλογος του Άαρον Σόρκιν (δεν είναι δυνατόν να χάσει το Όσκαρ Σεναρίου) εκτοξεύεται σαν εξυπνακίστικο πολυβόλο μεταξύ του Ζούκεμπεργκ και της φιλενάδας του.

 

Σε πλήρη άμυνα, ο νεαρός φοιτητής περνάει στην αντεπίθεση και εκδικείται την κοπέλα του θάβοντάς τη στο μπλογκ του. Τη βάζει σε ένα καζάνι μαζί με όλα τα θηλυκά της σχολής και τις συγκρίνει σαν κρέατα, έτσι ώστε να ψηφίσουν τα αγόρια ποια είναι η πιο καυτή. Τα προσωπικά δεδομένα πάνε περίπατο. Δίνεται το πράσινο φως για ένα αλισβερίσι που δεν έχει κοπάσει μέχρι την ώρα που μιλάμε, με τη δημιουργία ενός τόπου γνωριμιών, ένα λούνα παρκ ανταλλαγής χαρακτηριστικών, εικόνων, προσώπων και πληροφοριών  Ένας από τους πιο συναρπαστικούς και αντιπαθείς χαρακτήρες του 21ου αιώνα αποτυπώνεται με το αστραπιαίο τέμπο που συνάδει με την εποχή της ηλεκτρονικής φιλίας και των απρόσωπων εξομολογήσεων.

 

Ο Ζούκεμπεργκ είναι η επιτομή της συμπλεγματικής ιδιοφυΐας, ένα παιδί αδιαπέραστο και βαθιά σνομπ, όσο δεν θα είναι ποτέ οι δίδυμοι Γουίκλεβος που του έσπειραν την ιδέα να δικτυώσει την ελίτ, χωρίς να τον προσκαλέσουν άμεσα (τους υποδύεται ένας ηθοποιός με πολλαπλασιαστικό εφέ, ο Άρμι Χάμερ, που κι αυτός αριστεύει). Όση ψυχή δεν έχει ένα πληκτρολόγιο, περισσεύει στην καλύτερη ταινία του Ντέιβιντ Φίντσερ. Με αφορμή την ταινία και την εποχικότητά της, είμαι σίγουρος πως θα γραφτούν και θα ακουστούν πολλά, αναλυτικά και ερευνητικά.

 

Ωστόσο, το Social Network είναι ένα κλασικό δείγμα αμερικανικού σινεμά που ενδιαφέρεται για τα γεγονότα και τους δράστες με αξεδιάλυτη τη μείξη πραγματικότητας και φαντασίας. Ήδη ο Ζούκεμπεργκ, που δεν ξέρει πώς να κολυμπάει στο χρήμα με ουρά που του προέκυψε, προσπαθεί να βελτιώσει το κοινωνικό του προφίλ, κρίνοντας πως το φιλμ δεν τον κολακεύει. Αλλά μήνυση δεν έχει ακουστεί. Άλλη κουλτούρα...