Ο Φερνάντο Τρουέμπα ( Όσκαρ για το Belle Epoque) πλημμυρίζει το ενήλικο animation του με υπέροχη μουσική, γραμμένη από τον Μπέμπο Βαλντέζ και διανθισμένη από αθάνατα στάνταρ της latin jazz, της κλασικής αμερικανικής ποπ και της bebop, και κάνει έναν υποδόριο συσχετισμό της αμφίδρομης περιπέτειας των Κουβανών με τους Αμερικανούς που συνεχίζεται ακόμη και στις μέρες μας. Η ιστορία του άστατου πιανίστα με την εκρηκτική τραγουδίστρια έχει νοσταλγία, πάθος, γλύκα και τραγικότητα, αλλά το κινούμενο σχέδιο δεν είναι πάντα στο ύψος των περιστάσεων και της υψηλής μουσικής επένδυσης. Τα πρόσωπα, για παράδειγμα, φαίνονται ανέκφραστα κι επίπεδα, σφάλμα για μια ταινία μεγάλου μήκους που ποντάρει πολύ στους χαρακτήρες. Ευτυχώς ή δυστυχώς, η μουσική βγαίνει πάνω από την ταινία και σε ταξιδεύει.