Ο μεγάλος κύκλος των X-Men που ξεκίνησε πριν από 20 χρόνια, διακλαδώθηκε με πολλούς χαρακτήρες, άφησε τον Γουλβερίν να αυτονομηθεί με επιτυχία, «γέννησε» εξ αγχιστείας τον Deadpool και βασικά κινήθηκε γύρω από τη φιλοσοφική μονομαχία μεταξύ του καθηγητή Xavier και του οργισμένου Magneto ολοκληρώνεται με την καταλυτική παρουσία της Τζιν Γκρέι, μίας από τις πιο εντυπωσιακές και αγαπημένες φιγούρες της μυθολογίας των μεταλλαγμένων ηρώων.

 

Η Γκρέι, που παλιότερα πλαισίωνε την ομάδα με τη Φάμκε Γιάνσεν, πρωταγωνιστεί σε αυτήν τη πρότερη εποχή, με την ηθοποιό Σόφι Τέρνερ να κρατά τον ρόλο της δυνατής mutant που εκτίθεται σε ηλιακή έκρηξη σε μια κρίσιμη αποστολή διάσωσης στο Διάστημα και, απορροφώντας μεγάλη ποσότητα ενέργειας, όχι μόνο δεν πεθαίνει αλλά γίνεται η πιο ισχυρή όλων, με τον Τσαρλς Εξέβιερ, που την περιμάζεψε στην παιδική της ηλικία να αδυνατεί να ανακουφίσει τη σκοτεινιά του μυαλού της και τον Magneto επίσης ανήμπορο να τη συναγωνιστεί επάξια στον έλεγχο της ύλης.

 

Στην τελική παρτίδα προστίθεται μια εξωγήινη φυλή που διψά για εκδίκηση, ενώ ένας από τους βασικούς χαρακτήρες πέφτει θύμα της Γκρέι: το παρελθόν την επισκέπτεται βίαια και το πνεύμα της ισορροπεί αδέξια ανάμεσα στην ανάγκη της να προστατέψει την οικογένειά της και να λυτρωθεί από τραυματικές, καταπιεσμένες μνήμες.

 

Μετά την υποχρεωτική αποχώρηση του Μπράιαν Σίνγκερ, ο Σάιμον Κίνμπεργκ, ο οποίος έχει απασχοληθεί σε δημιουργικούς τομείς σε όλη τη διαδρομή των X-Men και γνωρίζει όσο κανείς το σεναριακό τόξο που διανύουν (αφού εκείνος το έχει συγγράψει), σκηνοθετεί για πρώτη φορά και ουσιαστικά διευθετεί με τη βοήθεια πολλών εφέ.

 

Κακά τα ψέματα, ο Σίνγκερ άγγιξε με εφευρετικότητα, πάθος και εικαστικές λύσεις ένα πρότζεκτ που του μιλούσε προσωπικά και ενώ το κατεξοχήν saga της διαφορετικότητας δεν προδίδει τις αρχές και τις αξίες του, οδηγείται στην υπόκλιση με βαριές σκηνές, σχεδόν μηχανικές, που ανθολογούν, σταχυολογούν, αχνά υπονοούν πως θα υπάρχει συνέχεια με άλλους, νεότερους ήρωες, αλλά δεν προτείνουν κάτι καινούργιο ή, έστω, μια αποχαιρετιστήρια περιδίνηση συγκίνησης και δράσης, όπως έκαναν οι Εκδικητές στη δική τους αυλαία.