Η πάγια φιλοδοξία του Λεός Καράξ ήταν όχι μόνο να ενσωματώσει τη μουσική οργανικά στις ταινίες του αλλά να τις μετατρέψει σε μουσική. Με το «Annete», και την ολοκληρωτική συμβολή των φαντομάδων αδελφών Μάελ, δηλαδή του συγκροτήματος Sparks, σχεδόν καταφέρνει να υλοποιήσει το όνειρό του, και πληρώνει το κόστος.

 

Περισσότερο ποπ όπερα παρά ροκ μιούζικαλ, το υβριδικό, θεαματικό, κουραστικό φιλμ του πάντα τεχνίτη και επινοητικού Καράξ, που εδώ εμφανίζεται ως μουσικός παραγωγός αλλά και σοφέρ με το πραγματικό του όνομα (Οσκάρ), παρακολουθεί τον καρμικό, μελοδραματικό έρωτα ανάμεσα στον stand up κωμικό Χένρι Μακχένρι και τη σοπράνο σταρ Αν Ντεφρανού.

 

Τα παρακαλλιτεχνικά media των ΗΠΑ κάνουν πάρτι με το αταίριαστο ζευγάρι και δίνουν ρέστα όταν γεννιέται η κόρη τους Ανέτ, που εμφανίζεται ως μαριονέτα-καταλύτης ταυτόχρονα με τα πρώτα νεφελώδη σημάδια ενός απόλυτου, φαινομενικά αρραγούς δεσμού που δεν παραλείπουν να επιβεβαιώνουν οι δυο τους τραγουδώντας «We love each other so much», μαζί και σόλο. Είναι γοητευτικοί στην αρχή και τόσο γοητευμένοι ο ένας από τον άλλον, που δεν αργούν να αφήσουν νύξεις τραγικότητας, σαν καταδικασμένοι από τη μεταδοτική ευτυχία τους.

 

Η ζήλια του Χένρι για τον ενορχηστρωτή της Αν είναι μόνο ένα μικρό πρελούδιο για την αυτοκαταστροφική πορεία ενός διασκεδαστή που έχει μάθει να αφοπλίζει το κοινό του για να πει την αλήθεια δημοσίως ‒ η διαφορά του με την Αν είναι πως εκείνος «σκοτώνει» τους θεατές με την αντιπαθή, συχνά προσβλητική περσόνα του, ενώ αυτή τους σώζει συγκινητικά, υποδυόμενη μοναδικά σκηνές θανάτου στις όπερες όπου πρωταγωνιστεί.

 

Η art pop πλευρά των Sparks, μιας μπάντας που έχει διατρέξει πολλές στυλιστικές πίστες σε διάστημα σαράντα πέντε ετών μιας καριέρας που δεν μοιάζει με καμία (και έχει επηρεάσει σχεδόν σύσσωμη τη new wave σκηνή), κυριαρχεί, με τραγούδια περισσότερο λειτουργικά στην πλοκή, υποκατάστατα διαλόγου, όχι πάντα ξεχωριστά ή άξια δεύτερης ακρόασης.

 

Σε μπαρόκ πνεύμα που επιχειρεί να καλύψει αχανές έδαφος, από το αγαπημένο του θέμα της αγνότητας του έρωτα ως το ΜeΤoo και την αλά «Ένα αστέρι γεννιέται» διάβρωση που προκαλεί η φήμη στην ανθρώπινη ψυχή, ο Καράξ φορτώνει σε συγχυτικό βαθμό ένα στόρι γοητευτικό, κατά τόπους ενεργητικό και ζωηρό, αν και βασικά μικρής διάρκειας και περιορισμένης δραματουργικής εμβέλειας, εμμένοντας στους συμβολισμούς και στα τερτίπια του και προεκτείνοντάς τα με άξονα πάντα την πίστη στο αληθινό ψέμα, σαν τα εξαιρετικά εκτελεσμένα rear projections του που αντικατοπτρίζουν το συνεχές flip side της ζωής. Φυσικά το πιστεύει απόλυτα και συμπαρασύρει στο τριπ του τους παθιασμένους, προσηλωμένους Άνταμ Ντράιβερ (κυρίως) και Μαριόν Κοτιγιάρ.