Στην ιστορία ενός Κοσοβάρου χημικού μηχανικού που ζει στη Γερμανία και νιώθει παρείσακτος, «ξένος» τόσο στη δουλειά του όσο και στην οικογένειά του, ένας άλλος δημιουργός θα έβλεπε μια ταινία για την ξενοφοβία και την αδυναμία ενσωμάτωσης των αλλοδαπών στις ανεπτυγμένες δυτικές χώρες. Ο Βισάρ Μορίνα βλέπει ένα υπαρξιστικό θρίλερ, όπου κόλαση είναι οι άλλοι, οι προκαταλήψεις εμποδίζουν τη συμφιλίωση και οι ζυμώσεις της καθημερινότητας κρύβουν μια διαρκή συνωμοσία σε βάρος της κοινωνικής ειρήνης, με ευθύνη όλων μας.

 

Υπόδειγμα αμφισημίας σε σημεία, με τους ρόλους του θύτη και του θύματος να αντιστρέφονται, συχνά μέσα στην ίδια σκηνή, και τους χαρακτήρες διαρκώς λουσμένους στον ιδρώτα, σαν ωρολογιακές βόμβες έτοιμες να εκραγούν ανά πάσα στιγμή. Χρειαζόταν λίγο συμμάζεμα, «χάνει λάδια» όταν έρχονται οι εξηγήσεις, πιθανότατα θα απογειωνόταν με μια γερή δόση κοενικού μαύρου χιούμορ κι έτσι, όμως, πρόκειται για μια ταινία που σε ένα μεγάλο μέρος της σε κρατά στην άκρη του καθίσματος.