Η πιο «βασανισμένη» από τη λογοκρισία ταινία του Ζανγκ Γιμού, η Χαμένη Σκηνή, που αναβλήθηκε στο παραπέντε από την Μπερλινάλε του 2019 και αποσύρθηκε μυστηριωδώς για να ξαναβγεί στο φως πάνω από δύο χρόνια αργότερα, ίσως και μετά από παραχωρήσεις του σκηνοθέτη προς τις Αρχές, είναι μια ταινία που μιλά έμμεσα για τη λογοκρισία, ένα πολιτικό Σινεμά ο Παράδεισος με σινεφίλ αναφορές από τον Μπάστερ Κίτον μέχρι τον Πίτερ Μπογκτάνοβιτς, με πρωταγωνιστές έναν μπαρουτοκαπνισμένο δραπέτη, μια ανήλικη ορφανή (με μονίμως μπαρουτοκαπνισμένο πρόσωπο και μαλλιά σκιάχτρου) κι έναν φημισμένο «προβολατζή» του κόμματος, που για εντελώς διαφορετικούς λόγους ψάχνουν την έκτη μπομπίνα ενός φιλμ προπαγάνδας με τίτλο Ηρωικοί γιοι και κόρες!

 

Από την καταδίωξη στις αμμοθίνες μέχρι τη θερμά κινηματογραφημένη τρίτη πράξη αυτής της «αγαπησιάρικης» επιστολής στην ενωτική δύναμη της έβδομης τέχνης, ακόμα και όταν η τέχνη σκλαβώνεται στην υπηρεσία της μεγάλης ιδέας, ο κορυφαίος Κινέζος σκηνοθέτης χάνει ατμό στη μακριά διαδρομή με ενδιάμεσες στάσεις συγκίνησης και παρατήρησης των χαρακτήρων και του ειδικού τους καθήκοντος.