Η Τζέσικα Τσαστέιν σηκώνει με μεγάλη προσπάθεια μια ταινία ιδεολογικά μπερδεμένη για μια ισχυρή λομπίστρια στην Ουάσινγκτον που από την αρχή συστήνεται ως ένα αδίστακτο, εργασιομανές άτομο, ικανό να πείσει με νόμιμους και παράνομους τρόπους οποιονδήποτε γερουσιαστή υπέρ του σκοπού για τον οποίο εργάζεται. Αυτός ο χαρακτήρας αποκτά κατά στιγμές ηθική υπόσταση, ιδίως όταν τα βάζει με το μεγαλύτερο λόμπι της χώρας, αυτό των υπέρμαχων της ανεξέλεγκτης οπλοκατοχής, για λόγους που δεν δεν έχουν απαραίτητα να κάνουν μόνο τη φιλοδοξία – όμως αυτό το μπέρδεμα κυνισμού και συναισθήματος δεν λειτουργεί σωστά. Παρά τους έξυπνους διαλόγους, η δομή της ιστορίας δεν έχει ισχυρές βάσεις, δίνοντας χώρο σε ανούσιες υποπλοκές (όπως αυτή με τον συνοδό της πρωταγωνίστριας) που κανονικά δεν θα είχαν θέση σε ένα τέτοιο πολιτικό θρίλερ. Η Τσαστέιν, πάντως, δίνει χρώμα πάντως σε έναν χαρακτήρα που θα μπορούσε να καταλήξει καρικατούρα, με μια ερμηνεία που θα μπορούσε να φτάσει ως τα Όσκαρ (είχε υποψηφιότητα για Σφαίρα), θυμίζοντας την αντίστοιχη πειθαρχία που έδειξε στο Zero Dark Thirty. Πλάι της, οι πάντα έξοχοι Μαρκ Στρονγκ και Μάικλ Στούλμπαργκ πλαισιώνουν ένα καστ πιο ενδιαφέρον και λειτουργικό από τις πολιτικές ίντριγκες της ταινίας.