Το υποψήφιο για πολλά Independent Spirit Awards The Rider, δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της Κλόι Ζάο, μιας Κινέζας κινηματογραφίστριας που σπούδασε και εργάζεται στις ΗΠΑ, είναι μια βαθιά εξερευνητική ματιά στην καρδιά της Αμερικής μέσα από τη διαδικασία φυσικής και κυρίως ψυχικής αποκατάστασης ενός κλασικού ιππέα αλόγων στο ροντέο, ο οποίος τραυματίστηκε σοβαρά μετά από πτώση και έχει να επιλέξει ανάμεσα στο ρίσκο να συνεχίσει με αυτό που γνωρίζει να κάνει καλύτερα (οι γιατροί του έχουν απαγορεύσει να ξανακαβαλήσει άλογο) και να ασχοληθεί με κάτι άλλο, πιο ασφαλές.

 

Αλλά με τι; Στην Ντακότα, μια περιοχή με τον ινδιάνικο απόηχο ζωντανό και τους καουμπόι ως άλλους ταυρομάχους να συνεχίζουν το show τους σαν να έχει παγώσει ο χρόνος, ο ήρωας ταλανίζεται, στριμωγμένος στην απάθεια, στην έλλειψη επαγγελματικών επιλογών, έχοντας έναν καλό φίλο που έχει μείνει ακινητοποιημένος μετά από ένα άσχημο ατύχημα, μια αδελφή με αυτισμό κι έναν πατέρα χρεωμένο και αλκοολικό ‒ η μητέρα του δεν ζει.

 

Ο Μπρέιντι καλείται να απαντήσει στο ερώτημα τι χρειάζεται για να γίνει άντρας ένας νέος στο σταυροδρόμι της ζωής και των πραγματικών ευθυνών που θα καθορίσουν το μέλλον του;

Με περιορισμένα πρότυπα και μόνιμο φόβο, κουσούρι από το ατύχημα που παρακολουθεί στο κινητό του ξανά και ξανά, ο Μπρέιντι καλείται να απαντήσει στο ερώτημα τι χρειάζεται για να γίνει άντρας ένας νέος στο σταυροδρόμι της ζωής και των πραγματικών ευθυνών που θα καθορίσουν το μέλλον του;

 

Στρατολογώντας την οικογένεια Τζαντρό και αλλάζοντας απλώς το επώνυμό τους στην ταινία, η Ζάο ξεπερνά κατά πολύ την τυπική ιστορία ενηλικίωσης και καταπιάνεται, με μια μυθοπλασία που σβήνει μέσα στους όρους του ντοκιμαντέρ, με τον ρεαλισμό μιας απόφασης ζωής, μιας κίνησης που απαιτεί ενδοσκόπηση, χρόνο και πολλαπλές συγκρούσεις, κυριολεκτικές και μεταφορικές.

 

Παραλλάσσοντας τον εαυτό τους, οι Τζαντρό, και ειδικά ο Μπρέιντι, αποκηρύσσουν ειλικρινώς τον μελοδραματισμό και καβαλάνε το θηρίο της αμφιβολίας.