Στον μακρύ κατάλογο σατανιασμένων αντικειμένων που πέρασαν από τις οθόνες μας το τελευταίο διάστημα για να τρομάξουν (κυρίως) ένα νεαρότερο κοινό, μπορούμε να προσθέσουμε και μια τράπουλα Ταρό. Βέβαια, είναι πολύ πιο φυσιολογικό να προσελκύσει σκοτεινές δυνάμεις ένα αντικείμενο αποκρυφιστικής λειτουργίας παρά μια πισίνα, όπως στο πρόσφατο Νight Swim. Εμείς ξέραμε ότι μια τράπουλα Ταρό χρησιμοποιείται για προβλέψεις, μυστηριωδώς στην ταινία η χρήση της θυμίζει περισσότερο την κατάρτιση του αστρολογικού χάρτη, αλλά μπορεί να πέφτουμε και έξω − οι γνώσεις μας επί του αντικειμένου εξαντλούνται σε τρόπους στοιχειώδους προστασίας από τη γλωσσοφαγιά και το μάτι το σγουρομπλό. 

 

Είναι λίγο δύσκολο να πάρεις στα σοβαρά μια ταινία στην οποία ακούγονται φράσεις όπως «οι Ιχθύες το σκάνε όταν μυρίζονται κίνδυνο» ή «τα ζευγάρια Λέοντα και Υδροχόου είναι ασταμάτητα και μπορούν να προσπεράσουν οποιοδήποτε εμπόδιο», όταν αυτές εκφέρονται ως διδάγματα της κοινής πείρας, και γίνεται ακόμα δυσκολότερο όταν η ίδια η ταινία παίρνει τον εαυτό της τόσο πολύ στα σοβαρά. Αισθητικά, το Tarot αποτελεί ένα throwback στον φλασάτο, μουλτιπλεξάδικο τρόμο των ‘00s, που τελευταία επιστρέφει, ίσως επειδή άρχισαν να κάνουν σινεμά άνθρωποι που τον έζησαν ως νέοι εκείνη τη δεκαετία – κι ελπίζουμε να φύγει όπως (ξανα)ήρθε, καθώς ακόμα και τότε έμοιαζε παρωχημένος. 

 

Στο τέλος, παρά τις δυσκολίες που πέρασε η σχέση των ηρώων με τις δαιμονικές υπάρξεις που τους κυνηγούν, η αγάπη τα νικά όλα, ίσως επειδή ο Κρόνος βρίσκεται στον Ιχθύ από πέρσι τον Φλεβάρη και φέρνει σημαντικά μαθήματα και συμμαχίες.