Σε κάποια φάση των προσπαθειών επισκευής του MCU, ο Κέβιν Φάιγκι και το επιτελείο του πρέπει να συνειδητοποίησαν ότι από την εξαγορά της FOX δεν κληρονόμησαν μόνο μια πινακοθήκη χαρακτήρων, αλλά και ένα έτοιμο σύμπαν, με τους σταρ του, τις καλές, τις μέτριες και τις κακές στιγμές του, καθώς και τα μεγάλα what ifs του. Αν και το Deadpool & Wolverine διαφημίζεται ως η ταινία που θα αλλάξει για πάντα το MCU –το έχουμε ακούσει πολλές φορές αυτό μέσα στην τελευταία διετία–, στην πραγματικότητα κοιτάζει πίσω, ανατρέχει στο παρελθόν ενός άλλου (πολυ)σύμπαντος.

 

Ο αθυρόστομος  Γουέιντ Γουίλσον έχει αφήσει στην άκρη τη στολή του Deadpool και ζει ανάμεσα μας, σαν κοινός θνητός, μα το σαράκι του ηρωισμού τον τρώει. Η ευκαιρία του για να αποδείξει ότι ανήκει ανάμεσα στους επιφανείς ήρωες της Marvel δεν θα αργήσει να έρθει. Το timeline του απειλείται κι ο μόνος τρόπος για να το σώσει είναι να ταξιδέψει σε άλλα timelines και να εντοπίσει τον κατάλληλο Wolverine. Και κάπως έτσι ο Χιου Τζάκμαν επιστρέφει , φέρνοντας μαζί του την πάντα τσαντισμένη και πονεμένη περσόνα του, και σχηματίζει ένα «παράξενο ζευγάρι» με τον γλωσσά μισθοφόρο που σπάει τον τέταρτο τοίχο, αλλά και τα νεύρα όσων δεν αντέχουν την παρλάτα του.

 

Από αυτή τη συνάντηση προκύπτει μια ταινία που επιχειρεί να συνδυάσει και τις δυο όψεις της υπερηρωικής κινηματογραφικής κληρονομιάς της 20th Century Fox, το δραματικό άχθος και την ανεπιτήδευτα macho φύση του poster boy των Χ-Men με την ενεργητική, κινούμενη εκδοχή του 9gag και την ανατρεπτική φόρα της, που διόγκωσε το star status του Ράιαν Ρέινολντς. Η αξιοποίηση της δυναμικής κολλητών ανάμεσα στους χαρακτήρες είναι το μεγάλο ατού της ταινίας, μα, κατά την προσπάθεια ένωσης του υπερηρωικού σινεμά που πρεσβεύει ο καθένας, μοιραία η παρωδία του Deadpool υπονομεύει και τελικά καπελώνει το δράμα του Χ-Man, κι ας ερμηνεύει ο Χιου Τζάκμαν τους μονολόγους του σοβαρά και επιτακτικά, όπως στον Logan του Τζέιμς Μάνγκολντ.

 

Μαζί με το fan service, που δεδομένα θα ξεσηκώσει τη γαλαρία στην αίθουσα, ευτυχώς υπάρχει και fun service. Το Oldboy στέκεται πηγή έμπνευσης για το μοναδικό αξιομνημόνευτο set-piece στις περιπέτειες του Deadpool μέχρι στιγμής. Ο τζεισμποντικός κακός του Μάθιου ΜακΦέιντεν είναι τόσο απολαυστικά σιχαμερός, που εύχεσαι να τον ξαναδείς σύντομα στο MCU, κάτι που μάλλον δεν μπορείς να ισχυριστείς για την κοινότοπα σαδίστρια Cassandra Nova τ@ Έμα Κόριν. Επίσης, αυτήν τη φορά υπάρχουν στο μενού και μερικά οπτικά γκαγκ πέρα από λεκτικές εξυπνάδες και, σαν επιδόρπιο, η Μαντόνα έρχεται για να σώσει τη μέρα – ο μουσικός λαϊκισμός που θέλουμε και προτιμούμε.

 

Εμείς δεν περάσαμε άσχημα, αλλά περιμένουμε με ενδιαφέρον την αντίδραση των οπαδών, οι οποίοι λαχταρούν το επόμενο μεγάλο επεισόδιο της σειράς και την εξέλιξη της κεντρικής ιστορίας κι αντ’ αυτών θα λάβουν έναν άνισο πλην διασκεδαστικό φόρο τιμής σε ένα υπερηρωικό σύμπαν που διαγράφηκε από το σατανικότερο συμβάν στον πλανήτη: τη συγχώνευση δύο πολυεθνικών.