Όχι ακριβώς «Challengers» μανιασμένης έντασης ούτε εντελώς ρομαντική κομεντί του κλασικού Χόλιγουντ, το ερωτικό τρίγωνο της Καναδής ηθοποιού και κινηματογραφίστριας Μόνια Τσόκρι γέρνει περισσότερο προς την αναμφισβήτητη, ακαριαία σεξουαλική χημεία μεταξύ μιας καθηγήτριας Φιλοσοφίας, της Σοφία (Λεπίν-Μπλοντό), και του εργολάβου Σιλβέν (Καρντινάλ), όταν αποφασίζει να ανακαινίσει το θερινό αρχοντικό που μοιράζεται με τον σύζυγό της Ξαβιέ, έναν άνδρα που αγαπά και τον νοιάζεται, αλλά ως εκεί. Η Σοφία νοσταλγεί λαχτάρα και φιλιά ανάμεσα σε τσιγάρα και ανέμελα βράδια, στιγμές που της λείπουν ολοένα περισσότερο στις πολιτισμένα βαρετές βραδιές των υψηλών κύκλων του Μόντρεαλ, ενώ ο Σιλβέν, ευθύς και απλός όπως λέει και ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας, την ηλεκτρίζει αμέσως, με το που παθαίνει την πρώτη της κρίση και την προτρέπει να ουρλιάξει στη μέση του πουθενά, για να ξεδώσει από το στρες της. Η χημεία τους λειτουργεί χωρίς περιστροφές, αλλά η πιθανή συνέχεια της σχέσης εξαρτάται από τη δική της δύναμη, την αιώνια μονομαχία του ενστίκτου με τις δεύτερες σκέψεις αλλά και την αυθεντική συμπόνια.

 

Με συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα» του Φεστιβάλ Καννών του 2023, η «Φύση του έρωτα» δεν σνομπάρει καθόλου τις κωμικές της απολήξεις και η γνωστή από το «Amours Imaginaires» του Ξαβιέ Ντολάν, Μόνια Τσόκρι, σκηνοθετεί τους χαρισματικούς Καρντινάλ («Ο Τομ στη φάρμα») και Λεπίν-Μπλοντό με αιθέριο στυλ και βαθύτερο στοχασμό απ’ ό,τι εκ πρώτης όψης δείχνει το ισορροπημένο σε διαλόγους και εικαστικές σεκάνς δικό της σενάριο, επιλέγοντας να προσθέσει την άποψή της στο τόσο οικείο δίλημμα παρά να ανακυκλώσει φόρμουλες.