Καθώς οι streaming πλατφόρμες έχουν απορροφήσει μεγάλο μέρος των πολυδάπανων στουντιακών animation, όσα κυκλοφορούν τελικά στις αίθουσες δεν αρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες του οικογενειακού κοινού. Το κενό συμπληρώνεται με παραγωγές από τις τέσσερις γωνιές του πλανήτη, αμφιβόλου ποιότητας, μα σχεδόν σίγουρης απόδοσης για τον εγχώριο διανομέα.

 

Το Buffalo Kids δεν μας έρχεται από τόσο μακριά· κατασκευάστηκε στη γειτονική Ισπανία, αν και θα δυσκολευόσουν να το πιστέψεις, με δεδομένο ότι τοποθετεί τη δράση του στην Άγρια Δύση, και επιστρατεύει δομικά στοιχεία του γουέστερν για να συνθέσει μια αφήγηση προσανατολισμένη στο παιδικό κοινό. Η παραγωγή είναι πιο φροντισμένη από αυτή του μέσου εκπροσώπου αυτής της κατηγορίας, κάτι που γίνεται εμφανές στις λεπτομέρειες του σκίτσου. Βλέπεις, για παράδειγμα, ασυνέχειες στο τοίχωμα των ξύλινων επιφανειών του τρένου.

 

Πέρα από τον προϋπολογισμό, λείπουν και τα ευρήματα ώστε η ταινία να συναγωνιστεί δημοφιλείς στουντιακούς τίτλους, αλλά διαθέτει καρδιά και είναι ικανή να προκαλέσει συγκίνηση, ακόμα κι αν δεν γνωρίζεις το παρασκήνιο της δημιουργίας της. Ο σκηνοθέτης Πέδρο Σολίς είχε όντως παιδί με κινητική παράλυση, σαν τον Νίκολας, έναν εκ των τριών «μικρών ηρώων σε δράση» – λεγόταν κι αυτό Νίκολας, μάλιστα. Μετά τον θάνατό του, ο Σολίς θέλησε να κάνει μια ταινία εμπνευσμένος από τον τρόπο που έπαιζε με τον Νίκολας η αδελφή του, η οποία εφεύρισκε διαρκώς τρόπους για να τον στηρίζει και για να διασκεδάζουν παρέα. Χαιρόμαστε που τα κατάφερε και το αποτέλεσμα, αν και θα δυσκολευτεί να κρατήσει τους ενήλικες συνοδούς, θα σταθεί αφορμή για ενδιαφέρουσες και εποικοδομητικές συζητήσεις με τα παιδιά τους μετά την προβολή.