Όταν όμως ανακαλύπτει ότι υπάρχει κι άλλος σαν κι αυτόν -και μάλιστα θηλυκού γένους- αφήνει το βολικό κλουβί του στη μικρή πόλη της Μινεσότα και πετάει για το Ρίο. Αλλά, όπως αποδεικνύεται, ο οικόσιτος Μπλου και η εντελώς ανεξάρτητη παπαγαλίνα Τζούελ δεν δείχνουν να είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον. Απροσδόκητα θα βρεθούν μαζί για να ζήσουν μια περιπέτεια-εμπειρία ζωής, κατά τη διάρκεια της οποίας μαθαίνουν πολλά για τη φιλία, την αγάπη, το θάρρος και τις προκλήσεις της ζωής.

Από τον δημιουργό του πρώτου Ice Age, το Ρίο εκμεταλλεύεται την πανδαισία που προκύπτει από την ιδέα της Βραζιλίας και ειδικά του Ρίο ντε Τζανέιρο, με αφορμή τις περιπέτειες ενός δειλού παπαγάλου που πρέπει να ζευγαρώσει με το ζόρι με την ατρόμητη και καυτή παπαγαλίνα, κατά τη διάρκεια του καρναβαλιού. Αν και δεν έχει ίχνος πρωτοτυπίας, το Ρίο είναι διασκεδαστικό, κινητικό και ρομαντικό, κάτι ενδιάμεσα στην Pixar, χωρίς την αιχμή και το βάθος των χαρακτήρων, και τις απόπειρες των υπόλοιπων στούντιο να αξιοποιήσουν τη νέα τεχνολογία. Οι μεγάλοι δεν θα βαρεθούν. Το τρισδιάστατο είναι ικανοποιητικό, αλλά όχι υποχρεωτικό για τη συγκεκριμένη ταινία.