Ένας παράφορος έρωτας γεννιέται ανάμεσα στον Χίθκλιφ και τη νεαρή Κάρι Έρνσο, ένας έρωτας που όμως οδηγεί σε μια καταιγίδα αβυσσαλέου μίσους.

Η Άρνολντ απογυμνώνει το μυθιστόρημα της Μπροντέ και το μετατρέπει σ’ ένα αφαιρετικό, αγροτικό δράμα, ξεσκουριάζοντάς το από τον σαλονάτο του ρομαντισμό. Το έχει κάνει αγνώριστο, επιτηδευμένα ερασιτεχνικό, τραχύ και κατά τόπους δυσάρεστο, σαν ένα love story στα λασπωμένα λιβάδια, με νέα παιδιά που βασανίζονται και τιμωρούνται σαν να είναι ζώα. Η αποτελεσματικότητά του είναι περιορισμένη - ο θεατής καλείται να το «διαβάσει» ως κάτι εντελώς διαφορετικό από την πηγή προέλευσής του. Η όντως ανεμοδαρμένη φωτογραφία ξεχωρίζει σε αυτό το άνισο ρίσκο.