Ένα βράδυ ο χειρότερος εφιάλτης της πόλης επιστρέφει. Ο Κάπτεν Φ.ΡΟΜ είναι πάλι εδώ, για να διεκδικήσει αυτό που προσπαθεί να πετύχει εδώ και χρόνια: να τον αναγνωρίσουν όλοι με το πραγματικό του όνομα… το όνομα που του αξίζει… το όνομα που του ταιριάζει. Οι δύο ήρωες παρασύρονται σε μια σύγκρουση που τσαταλιάζει τα νεύρα του θεατή μέχρι την τελική κορύφωση της, σε μια αρχετυπική μάχη μεταξύ του καλού και του κακού...
Θυμίζοντας την Επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά, ο Σούπερ Δημήτριος ανήκει στις σπάνιες περιπτώσεις χειροποίητου ελληνικού σινεμά που ξεφεύγει από την υπολογισμένη νόρμα και βουτάει σε σουρεαλιστικές περιπέτειες. Θεσσαλονικιώτικος και σατιρικός, ο ανενδοίαστα feelgood Σούπερ Δημήτριος είναι ένας καθημερινός, ντροπαλός Κλαρκ Κεντ της ελληνικής περιφέρειας, που μεταμορφώνεται σε γενναιόδωρο υπερήρωα όταν η συνείδησή του το υπαγορεύει και το καθήκον τον καλεί, για να σώσει τους μη έχοντες και τους αδύναμους. Ο σκηνοθέτης Γιώργος Παπαϊωάννου προσαρμόζει ευφάνταστα και θαρραλέα τη βασική ιδέα του Σούπερμαν σε μια συντηρητική, χριστιανική κοινωνία της οκνηρίας και του χαβαλέ (ο Λευκός Πύργος μετατρέπεται σ’ ένα γιγαντιαίο ποτήρι φραπέ από τις σκοτεινές δυνάμεις!) για να σκαρώσει μια φευγάτη κωμωδία με υποτυπώδη σεναριακό σκελετό. Μετά το εντυπωσιακό ξεκίνημα με τα συμπαθέστατα εφέ, οι χαρακτήρες τον εγκαταλείπουν, ο διάλογος παραείναι σχολικός και η υπόθεση ξεχειλώνει.