Ένα «καμπαρέ» μιούζικαλ, σε αντίθεση με τα πιο φαντασμαγορικά της MGM της δεκαετίας του ’50, που διαδραματίζεται σε κλειστούς κυρίως χώρους και βασίζεται στη λάμψη και τη διάσταση των προσωπικοτήτων των δυο πρωταγωνιστριών. Φυσικά, την παράσταση κλέβει η (υπερβολική και ξεπερασμένη) αφέλεια της Μονρό, η οποία παρελαύνει κεραυνοβολημένη και ναζιάρα σε όλη τη διάρκεια της ταινίας και ουσιαστικά λάμπει στη σκηνή όπου εξηγεί στον μέλλοντα πεθερό της πως οι γυναίκες πρέπει να παντρεύονται πλούσιους για να απολαμβάνουν ανενόχλητες τον έρωτα τους και στο μεγάλο μουσικοχορευτικό νούμερο του «Diamonds are a girl’s best friend». Η Τζέιν Ράσελ έχει τον ζουμερό ρόλο, αλλά βγαίνει άκαμπτη στα χορευτικά και βεβιασμένη στο τραγουδιστικό μέρος. Κοντολογίς, είναι ένα μιούζικαλ με καλύτερη φήμη από την αξία του, και με μια θεωρία πίσω από αυτό, ότι πρώτο αυτό μίλησε ριζοσπαστικά για τη θέση της γυναίκας και τη χειραφέτησή της μέσα στη σκληρότητα του ανδρικού σεξισμού (μμμ....).