Η Ζωή της Αντέλ αναπόφευκτα άνοιξε τον δρόμο στη Γαλλία για ταινίες μεγάλου κοινού που πραγματεύονται τον ομόφυλο έρωτα, όχι απαραίτητα με τον τρόπο που το έκανε αυτή. Η συγκεκριμένη ταινία μάς γυρνά στις αρχές των '70s, μας θυμίζει πως ήταν μια περίοδος γενικότερης αφύπνισης που γέννησε τον σύγχρονο ακτιβισμό και διηγείται τη σχέση δύο γυναικών, όχι όμως με επίκεντρο τη φύση του μεταξύ τους έρωτα αλλά τις κοινωνικές αναταράξεις που προκαλεί σε ένα μικρό χωριό η όχι κρυφή ερωτική σχέση μεταξύ δύο ατόμων του ίδιου φύλου. Η Κορσινί θα πατήσει πάνω σε αυτό, την κόντρα δηλαδή μεταξύ απελευθέρωσης και συντηρητισμού, χωρίς να έχει φιλοδοξίες για κάτι που δεν έχει ξαναγίνει, όμως θα μείνει πιστή ως το τέλος σε αυτή την πλεύση, θα σταθεί συγκινητικά πλάι στις ηρωίδες της, παίρνοντας τα μέγιστα από τις πρωταγωνίστριές της, την Ίζια Χίγκελιν ως καταπιεσμένη χωριατοπούλα και τη Σεσίλ ντε Φρανς ως πρότυπο προοδευτικής, αστής έτοιμης να μεταλαμπαδεύσει τις ιδέες της σε πολύ πιο οπισθοδρομικές κοινωνίες.