Το τσεχοφικό δράμα μεταφέρεται στα φωτογενή βουνά της Ανατολίας, όπου τρεις αδερφές βρίσκονται ξανά μαζί στο σπίτι μετά από χωριστές περιπέτειες στην πόλη, εκεί όπου στάλθηκαν από τον πατέρα τους ως ψυχοπαίδια και υπηρέτριες σε εύπορες οικογένειες, αλλά επιστράφηκαν ως ελαττωματικά εμπορεύματα. Έτσι αντιμετωπίζονται από τον πατέρα τους και γενικά από τους «σοφούς» γέρους της περιοχής, δηλαδή ως αντικείμενα που αναζητούν κάτοχο, με τον δυναμισμό που τις διακρίνει να λειτουργεί απαγορευτικά ως προς την τακτοποίησή τους.

 

Ο σκηνοθέτης Εμίν Αλπέρ κοιτά με τρυφερότητα τις ηρωίδες του και τον διπλό εγκλωβισμό τους (σε πόλη και χωριό) και θίγει τα ζητήματα αυτά χωρίς να καταφεύγει στην ευκολία της καταγγελίας. Αντιθέτως, τα τοποθετεί σε ένα σύνολο ενός κύκλου ζωής που έχει μείνει στο βαθύ παρελθόν, με σκηνές που παραπέμπουν σε μεσαιωνικές οικογενειακές συνάξεις και διαλόγους που ηθελημένα ρέπουν στην επανάληψη, οδηγώντας μας σε ένα νοητό ταξίδι στον χρόνο, όπου η πρόοδος καλύπτεται από τα χιόνια και η στασιμότητα έχει εδραιωθεί για τα καλά.