Δεύτερο μέρος της τριλογίας της Απόκλισης, με αλλαγή σκηνοθέτη και την προσθήκη της αινιγματικής Νεϊόμι Γουότς στο ρόλο της μητέρας του Τέσσερα, συμπρωταγωνιστή, εραστή και συναγωνιστή της ηρωίδας Τρις, η οποία περνάει από δοκιμασίες, με επίκεντρο το κυμαινόμενο θυμικό της, τις ενοχές και τις εκρήξεις της, τη λανθάνουσα αρχηγική της περσόνα και τις καχυποψίες των γύρω της. Τα περισσότερα στοιχεία, ωστόσο, παραμένουν άθικτα, και η αίσθηση της εφηβικής αγωνίας ενός μεταπολεμικού, κατεστραμμένου κόσμου, που προσπαθεί να οργανωθεί και να αναδυθεί από τις στάχτες και τους επιβεβλημένους διαχωρισμούς, κυριαρχεί σε αυτό το πιό ταπεινό "ξαδελφάκι" των Αγώνων Πείνας. Η σκηνοθετική αφήγηση παρακολουθεί στενά την πυκνή πλοκή της συγγραφέως Βερόνικα Ροθ, η δράση σίγουρα κλιμακώνεται με στοιχεία υπερβολής και εναλλαγή στις προθέσεις των χαρακτήρων (ανάλογα με την προδιάθεση της φυλής τους, βασικό συστατικό αυτής της σειράς ταινιών) αλλά η Γούντλι ενδιαφέρεται περισσότερο για τις αθλητικές επιδόσεις της, την εμφάνιση της και την μάλλον παγωμένη έκφραση της, παρά για τις πολλές ψυχολογικές διακυμάνσεις που υφίσταται και ερμηνεύει πλημμελώς. Η Τριλογία της Απόκλισης είναι ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα ενός καθόλου συμπτωματικού κινηματογραφικού και λογοτεχνικού φαινομένου, που προσπαθεί να αξιοποιήσει, κυρίως εμπορικά και παρεπιπτόντως καλλιτεχνικά, την ανάγκη των νέων παιδιών να ταυτιστούν με ηρωϊκά πρότυπα μιας εποχής που επιβάλλεται δια της ομοιογένειας της- μια πιο αγγλοσαξωνική προσέγγιση για την παγκοσμιοποίηση. Από το Matrix και ένθεν, η αντίσταση κατά της ψηφιακής αρχής αρθρώνει μια οικολογική ρητορική, καλουπωμένη στα ευγενικά και εύληπτα αξιώματα της προσωπικής ελευθερίας και των όψιμων δικαιωμάτων των teenagers για σεβασμό στην αυτοδιάθεση και τις ιδιαιτερότητες τους. Η απόδραση από την γκετοποποιημένη μήτρα αποτυπώνεται άλλοτε με επαναστατικές κορώνες, όπως στο V For Vendetta, ή με αγορίστικη αδρεναλίνη, όπως στο Maze Runner. Οι φωνές πληθαίνουν και το κοινό υπάρχει και αυξάνεται.