Ο εραστής είναι ο καλλιτέχνης του έρωτα και ο σύζυγος, απλός υπάλληλός του: η γραμματική της απιστίας κατά τον Ζορζ Φεϊντό, θεμέλιος λίθος του αυθεντικού βοντβίλ και της κωμωδίας παρεξηγήσεων, παραμένει αναλλοίωτη στον χρόνο, ακόμη κι αν ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Ζαλίλ Λεσπέρ (Saint Laurent) μεταθέτει τη δράση στη δεκαετία του '60, για να προσθέσει σέικ λίκνισμα στη χορευτική πρόζα του μετρ του μετρονόμ θεατρικού ρυθμού, αλλά και το απαραίτητο ζωηρό pop χρώμα.

 

Στην ακμή του ορμητικού φεμινισμού, ακόμη και το αταλάντευτα γαλλικό μάτσο άγγιγμα φαντάζει παρωχημένο. Ο μοναδικός ορεξάτος σε αυτό το καστ ικανών ηθοποιών, από τον Ντάνι Μπουν μέχρι τον Αμερικανό Χολτ Μακάλανι από το τηλεοπτικό Mindhunter, είναι ο Γκιγιόμ Γκαλιέν, ο οποίος έχει παίξει τον ρόλο του αθεράπευτου γυναικά Ποντινιάκ καμιά εκατοστή φορές στη σκηνή της Comedie Francaise και έχει συνυπογράψει το σενάριο του έργου που πρόσφατα ανέβηκε σε αθηναϊκή σκηνή και που, εκτός από τη νευρώδη ακρίβεια στις καντέντσες του, απαιτεί μια αληθοφάνεια που εδώ απουσιάζει.