Θυμίζοντας τη συνταγή των Τέλειων Ξένων και των Γειτόνων από πάνω, δύο λαϊκών κωμωδιών που πέτυχαν την πώληση των δικαιωμάτων του ριμέικ τους σε άλλες χώρες, το ισπανικό Τεστ βάζει πλώρη για μια αντίστοιχη πορεία, τοποθετώντας δυο ζευγάρια σε ένα δείπνο και επιστρατεύοντας το σεναριακό εύρημα ενός δύσκολου διλήμματος για να έρθουν οι κωμικοτραγικές συγκρούσεις ανάμεσά τους: «Θα έπαιρνες 100.000 ευρώ σήμερα ή 1.000.000 ευρώ σε δέκα χρόνια;».

 

Με την εύλογη αναπαραγωγή της ερώτησης ανάμεσα σε ζευγάρια, φίλους και παρέες που θα παρακολουθήσουν την ταινία, η τελευταία έχει εξασφαλισμένη μια στοιχειώδη ζωή μετά το πέρας της προβολής. Αν, τώρα, το ερώτημα εξαντλείται στο πρώτο επίπεδο ενός πρακτικού διλήμματος, οφείλεται στο γεγονός ότι, ενώ η ιδέα ανοίγει το έδαφος για κοινωνιολογική, οικονομική, ακόμα και θεολογική προσέγγιση και ανάπτυξή της, έστω και εντός του πλαισίου μιας λαϊκής κωμωδίας, αυτή δεν έρχεται ποτέ – τι κρίμα. Τουλάχιστον το σενάριο της ταινίας αποφεύγει τον μικροαστισμό των Τέλειων Ξένων ‒ μεγάλη η συζήτηση για το πού έγκειται αυτός, ας πούμε χονδρικά ότι ο Τζενοβέζε ποτέ δεν κάνει το ερώτημα γιατί θα έπρεπε να ξέρουν τα μέλη της παρέας όλα τα μυστικά του καθενός, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την ιδιοσυγκρασία που πρεσβεύει και τον ανθρωπότυπο στον οποίο απευθύνεται. 

 

Του πιστώνεις ότι περνά ευχάριστα η ώρα και αν o Nτάνι ντε λα Ορντέν δεν είχε προσθέσει πεθερικά, τροχονόμους και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις για να «σπάσει» τη θεατρικότητα του εγχειρήματος, σπρώχνοντας αναίτια το θέαμα προς την κωμωδία καταστάσεων, ενώ δεν ανήκει εκεί, θα περνούσε ακόμα καλύτερα.