Το πρώτο και αδικημένο από την κριτική Angry Birds προσπάθησε να δημιουργήσει ένα φιλμ από το πουθενά. Οι χαρακτήρες του ήταν διάσημοι παγκοσμίως, αλλά το παιχνίδι δεν βασίζονταν σε κάποιο στοιχειώδες σενάριο που θα μπορούσε να προσαρμοστεί εύκολα, οπότε η ιστορία των θυμωμένων πουλιών και της έχθρας τους με τα γουρούνια χτίστηκε από την αρχή.

 

Η συνέχειά του δεν είχε τέτοια προβλήματα και δεν κοπιάζει ιδιαίτερα στο κομμάτι της πλοκής. Δημιουργεί έναν κοινό εχθρό (ένα οργισμένο θηλυκό πουλί) και παίζει με τη διαμάχη μεταξύ των φύλων και την ουσία της ανεκτικότητας απέναντι στο διαφορετικό με έναν επιδερμικό τρόπο που δίνει την αίσθηση πως παραπέμπει σε κήρυγμα.

 

Όμως, ο βραβευμένος με EMMY Τούροπ βαν Όρμαν γεμίζει το περιεχόμενό του με υπεράριθμες χιουμοριστικές ιδέες που διατηρούν την πλοκή αναλλοίωτη, κεντρίζοντας το ενδιαφέρον των παιδιών, κυρίως όμως δεν ξεχνά τους ενήλικες που θα τα συνοδεύσουν, με πλείστες αναφορές στην πoπ κουλτούρα και ένα κοκτέιλ από ατάκες και χορευτικά νούμερα που θα τους επιτρέψουν να φύγουν από την αίθουσα με ένα εξίσου μεγάλο χαμόγελο.