Το πιο ενδιαφέρον σημείο της νέας ταινίας του Ρίτσαρντ Κέλι είναι η αφτιασίδωτη κεντρική της ιδέα: ένας μυστηριώδης άνδρας που έχει κατεστραμμένο το μισό του πρόσωπο επισκέπτεται μια καθηγήτρια που έχει γενετικό πρόβλημα στο πόδι της, και της ανακοινώνει πως επιλέχτηκε στην τύχη για να πάρει μια απόφαση. Αν πατήσει το κουμπί ενός κουτιού, θα πεθάνει ένας άνθρωπος που δεν γνωρίζει, με αντάλλαγμα ένα εκατομμύριο δολάρια.

Ο δωρικός Φρανκ Λαντζέλα είναι πειστικός στην προσφορά του, η Κάμερον Ντίαζ, που δεν τα βγάζει πέρα με τις οικονομικές της υποχρεώσεις, διστάζει πιστεύοντας πως όλα αυτά τα απαράδεκτα και εξωπραγματικά είναι ανήθικες μαλακίες, αλλά μόλις βλέπει τη βαλίτσα με τα «καυτά» μετρητά διαπιστώνει πως τα χρήματα είναι πολλά και το σκέφτεται πολύ σοβαρά μαζί με τον άντρα της. Μετά την υποσχόμενη έναρξη, με την σχεδόν ψυχροπολεμική απειλή να εγκυμονεί έναν απόκοσμο κίνδυνο, το έργο γλιστράει στη μεγαλόσχημη επιστημονική φαντασία προδίδοντας τον lo fi δρόμο που στρώνει, ενώ η μετεξέλιξή του σε ένα μήνυμα για κοινωνική αλληλεγγύη μπροστά σε έναν διαβρωτικό ολοκληρωτισμό πέφτει στο κινηματογραφικό κενό, ξεφεύγοντας από τον έλεγχο του Κέλι.

Μένει λοιπόν η κεντρική ιδέα, που δεν ανήκει σε αυτόν αλλά αποτελούσε διασκευή ενός short story του 1970 που γυρίστηκε ως επεισόδιο της τηλεοπτικής «Ζώνης του λυκόφωτος». Αυτή ήταν και η μεγάλη αρετή της αξέχαστης σειράς. Έπαιρνε εξωφρενικές ιδέες και της ανέπτυσσε με το ελάχιστο πλοκής, αφήνοντας τη συνέχεια στη σφαίρα της φαντασίας. Μερικά έργα είναι πλασμένα να έχουν μικρή διάρκεια για να λειτουργήσουν. Η αφαίρεση βοηθάει, ακόμη και την έλλειψη. Σαν ένα απλό, απαραβίαστο, τέλειο κουτί μυστηριώδους προέλευσης που παίρνει το μέγεθος και τη σημασία που καθένας του αποδίδει.