Ο Μάικλ κι ο Τζιμ, δύο μεσήλικες γκέι φίλοι και πρώην εραστές, απένταροι και φορείς του ιού του AIDS, ξαναβρίσκονται ύστερα από είκοσι χρόνια και αποφασίζουν να ενώσουν τις ζωές τους. Φτάνουν στη Νέα Ορλεάνη αμέσως μετά τον τυφώνα Κατρίνα και προσπαθούν να επιβιώσουν φτιάχνοντας και πουλώντας κουκλάκια.

Ο Παναγιώτης Ευαγγελίδης θα μπορούσε να συσχετίσει τη Νέα Ορλεάνη μετά την Κατρίνα και τους δυο γκέι μετά το AIDS, ως ένα παράλληλο δίπτυχο αμαρτίας-καταστροφής. Δεν το κάνει σκηνοθετικά, και δεν χρειάζεται να εκμπεταλλευτεί το περίγραμμα των δυο χαρακτήρων, γιατί μπαίνει αβίαστα στο σπιτικό και τη ζωή τους, και τους αφήνει να ξεδιπλώσουν τους φόβους, τις συνήθειες και το ενδιαφέρον παρελθόν τους, με το σεξ και την απουσία του, τους εραστές-φαντάσματα, και τις εικόνες της ρωμαλέας, αλλά μακρινής νιότης τους. Είναι ένα πορτρέτο ψύχραιμο αλλά και συγκινητικό, με αφηγήσεις που ουδόλως κουράζουν, γιατί προέρχονται απο ανθρώπους συνειδητοποιημένους, που χειρίζονται εξαιρετικά τον λόγο, έχουν πολλά να πουν για την ακραία Αμερική που έζησαν και τη μιζέρια που βιώνουν, και παρά την αρρώστια και την ανέχεια, τα μάτια τους έστω και λίγο λάμπουν στην καταχνιά της επιβίωσης, όπως τα φιαλίδια βουντού και τα φιγουρίνια που πουλάνε στο French Market