Διακοπές στην Ίμπιζα: Μια τρελή κωμωδία με θάλασσα, αντηλιακό (και λίγο αλκοόλ)

O αγαπημένος του ελληνικού κοινού Κριστιάν Κλαβιέ (Θεέ μου, τι σου κάναμε;, Βρε, καλώς τους!, Αστερίξ και Οβελίξ) πρωταγωνιστεί σε μια κωμωδία του Αρνό Λεμόρτ που μυρίζει θάλασσα, αντηλιακό (και λίγο αλκοόλ).

Ο Φιλίπ και η Καρόλ, διαζευγμένοι και οι δύο, γνωρίζονται και ερωτεύονται τρελά. Προσπαθώντας να κερδίσει τα δύο νεαρά παιδιά της συντρόφου του, o Φιλίπ είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα. Έτσι, θα κάνει μια συμφωνία με τον μεγαλύτερο γιο της: εάν γράψει καλά στις εξετάσεις του και πάρει το απολυτήριο, θα επιλέξει εκείνος τον προορισμό των φετινών διακοπών.

Κι αυτός, δεν θα είναι άλλος από την Ίμπιζα. Για τον Φιλίπ, που είναι συνηθισμένος σε ήρεμες διακοπές, αυτό θα είναι μόνο η αρχή πολλών εκπλήξεων και ακόμα περισσότερων ξεκαρδιστικών καταστάσεων στο νησί των χιλιάδων τουριστών και των ατέλειωτων πάρτι.

Διακοπές στην Ίμπιζα: Μια τρελή κωμωδία με θάλασσα, αντηλιακό (και λίγο αλκοόλ)

Συνέντευξη του Αρνό Λεμόρτ

– 7 χρόνια μετά το «Dépression et des potes», τη δεύτερη ταινία σας (2012), το «Διακοπές στην Ίμπιζα» βγαίνει στις αίθουσες, με μια καθυστέρηση που θα μπορούσε να φανεί αρκετά μεγάλη.

Η ταινία «Dépression et des potes» δεν πήγε τόσο καλά όσο η προηγούμενη (L'amour c'est mieux à deux που σκηνοθετήθηκε μαζί με τον Ντομινίκ Φαρουτζιά). Εξαιτίας αυτού, πέρασα μια περίοδο κατάθλιψης και ήμουν πιο πολύ με τα φιλαράκια μου. Σε μεγάλο βαθμό, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, συνέχιζα να γράφω σενάρια ένα εκ των οποίων είναι το Le Larcin, που εξιστορεί την πρώτη ένοπλη ληστεία στην ιστορία. Μία «Συμμορία των Έντεκα» του Μεσαίωνα... που μου πήρε πολλά χρόνια να το γράψω. Είχαμε ξεκινήσει μία προ-προετοιμασία μαζί μ' έναν σχεδιαστή παραγωγής, έναν διευθυντή παραγωγής... Και στο τέλος το πρότζεκτ αποδείχθηκε πολύ ακριβό για την εποχή. Πρέπει να ξέρετε ότι είναι σύνηθες για τους σκηνοθέτες. Για ένα πρότζεκτ που πραγματοποιείται, εγκαταλείπουμε 4 ή 5 άλλα... Άρα, για ν' απαντήσω στην ερώτησή σας, ναι, όντως έχει περάσει πολύς καιρός.

– Μήπως το «Διακοπές στην Ίμπιζα» ήταν μέρος κάποιων πρότζεκτ που δουλεύατε κατά τη διάρκεια αυτού του χρονικού περιθωρίου;

Όχι, καθόλου. Εξάλλου, η προέλευση της ταινίας είναι εντελώς απροσδόκητη. Είχα αρχίσει να γράφω μια κωμωδία, για μια οικογένεια που έφευγε για την Ωβέρνη, προκειμένου να φέρει τη σορό μιας θείας που είχε αποβιώσει, μέσα σ' ένα φορτηγό - καταψύκτη! Έπειτα, συνάντησα τον Ματιέ και τον Τομά Βερχάιγ, τους μελλοντικούς παραγωγούς μου, οι οποίοι εκείνη την εποχή έκαναν κάστινγκ για την σκηνοθεσία ενός σεναρίου που είχαν δημιουργήσει.

Είχαμε καλή συνεργασία, και ο Τομά με ξαναπήρε τηλέφωνο για μια πιθανή συνεργασία και του μίλησα για την ιδέα μου σχετικά με την Ωβέρνη. Κατά βάση την βρήκε ενδιαφέρουσα, αλλά η ιδέα του πτώματος δεν τον ενθουσίασε και τόσο. Έτσι, ξαναδούλεψα την ιδέα μου κρατώντας την έννοια της κωμωδίας και πρότεινα την Ίμπιζα, όπου είχα ήδη πάει πολλές φορές για διακοπές. Εκείνη τη στιγμή ουσιαστικά κατάφερα να τον πείσω και ήταν η απαρχή γι' αυτήν την λίγο-πολύ κλασική οικογένεια που πάει σ' αυτό το «νησί των πολλών κινδύνων» για μια επεισοδιακή διαμονή.

– Ας σταματήσουμε εδώ ακριβώς, στην Ίμπιζα: Πώς γνωρίσατε αυτό το νησί;

Πάνε περίπου δώδεκα χρόνια. Ένας φίλος μου είχε προτείνει να πάω να περάσω λίγες μέρες εκεί το καλοκαίρι. Είχα ακούσει γι' αυτό το μέρος αλλά δεν ήξερα και πολλά πράγματα, εκτός από τον μύθο του συνεχόμενου πάρτι... Συναντηθήκαμε στο χειρότερο μέρος της Ίμπιζα που λέγεται Σαντ Αντονί ντε Πορτμανί, το οποίο αποκαλούμε επίσης «δρόμο της δίψας». Ευτυχώς γρήγορα ανακάλυψα κι άλλες πλευρές του νησιού και ιδιαίτερα τα τρελά πάρτι της. Τα τελευταία χρόνια επέστρεψα στην Ίμπιζα αγαπώντας όλο και περισσότερο αυτό το μέρος, γνωρίζοντάς το όλο και καλύτερα κάθε φορά.

– Αυτό, εξάλλου, δείχνετε στην ταινία: Η Ίμπιζα δεν είναι απλά μια καρτ ποστάλ ή ένα κλασικό περιβάλλον, αλλά ένα νησί με ψυχή.

Βασικά, η Ίμπιζα συνάδει με τον μύθο των χίπις όπως η Γκόα, το Άμστερνταμ, το Κατμαντού και άλλα εμβληματικά μέρη αυτής της γενιάς. Το νησί ζει ακόμα πολύ στους ρυθμούς του «ειρήνη και αγάπη». Λέμε για την Ίμπιζα ότι είναι ένα νησί με μαγικές ιδιότητες. Κατά τη διάρκεια του ρεπεράζ, συνάντησα ουκ ολίγους Γάλλους κάτοικους και πολλοί μου είπαν τη φράση που λέει ο Φρανθέσκο, ο χίπης της ταινίας: «Δεν επιλέγεις εσύ την Ίμπιζα, η Ίμπιζα επιλέγει εσένα». Κι εκεί, αντίθετα από τα στερεότυπα, υπάρχουν πολύ λίγα μέρη αφιερωμένα στα πάρτι. Δεν κάνουμε βόλτες σε δρόμους γεμάτους και θορυβώδεις. Έχει πολλούς θαυμάσιους όρμους, ήσυχα χωριά ή ακτές της θάλασσας με περισσότερο μπετόν. Εν ολίγοις, η Ίμπιζα είναι ένα νησί με πολλές διαφοροποιήσεις αλλά στο σύνολό του είναι πολύ υγιές και ο τοπικός χαρακτήρας πολύ άνετος, χωρίς επιθετικότητα και προσιτός.

– Αυτό, εξάλλου, είναι που αντιστοιχεί στο στυλ της ιστορίας που αναπτύσσεται στην ταινία: μια οικογένεια που ανασυγκροτείται και μαθαίνει να γνωρίζει τον εαυτό της

Ναι, και έχει πλάκα να βάζεις μια τέτοια οικογένεια μέσα σ' ένα τέτοιο περιβάλλον. Είναι ένα πραγματικό σοκ. Συνάντησα γονείς με παιδιά σαν τους ήρωές μου στην Ίμπιζα και νομίζω πως δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για να μάθεις τον εαυτό σου, από το να ζήσεις ξεχωριστές περιπέτειες, όπου πρέπει να αντιμετωπίσεις το απρόοπτο και να το ξεπεράσεις. Στην ταινία μου, ο ρόλος του Φιλίπ, τον οποίο παίζει ο Κριστιάν Κλαβιέ, θα είναι λιγότερο ντεμοντέ και σφιγμένος απ' ό,τι τον θεωρούσαμε, και τα παιδιά της Καρόλ, που υποδύεται η Ματίλντ Σενιέ, σιγά σιγά θα τον συμπαθήσουν: όλοι θα περάσουν αυτήν τη δοκιμασία που τους προσέφερε το νησί και θα βγουν πιο δεμένοι.

– Ας μιλήσουμε για τους ηθοποιούς σας και πρώτα πρώτα γι' αυτό το πρωτότυπο ντουέτο στην οθόνη: Κριστιάν Κλαβιέ - Ματίλντ Σενιέ.

Η ιδέα προήλθε από την Αλεξάνδρα Σαμί, την κοινή τους ατζέντισσα. Εκείνη μου πρότεινε να διαβάσει ο Κριστιάν μία πρώτη εκδοχή του σεναρίου και το βρήκα έξοχο, καθώς για κάποιον που του αρέσει η κωμωδία όπως εμένα, το όνομα Κλαβιέ ισοδυναμεί με στυλοβάτη του είδους. Κι επίσης, είμαι «φανατικός του τύπου» εδώ και πολύ καιρό. Υπάρχει μία εκδοχή όπου η οικογένεια δεν ήταν ακόμα μια οικογένεια που είχε ανασυνταχθεί, οπότε δεν μπορούσε να δει τον εαυτό του στον ρόλο του πατέρα δύο εφήβων. Ευτυχώς, η ιδέα τον διασκέδαζε και δεν απέκλεισε τίποτα... Ξαναδουλέψαμε, λοιπόν, με τον συγγραφέα που το γράψαμε, τον Ματιέ Ουιλιόν, βρίσκοντας την ιδέα της ανασυνταγμένης οικογένειας. Τότε, η Αλεξάνδρα μού επισήμανε ότι ο Κριστιάν και η Ματίλντ θα μπορούσαν να γίνουν ένα ζευγάρι που στην ουσία κανένας δεν είχε φανταστεί ότι θα έβλεπε στην οθόνη. Επιπλέον, ανακάλυψα αργότερα ότι κι εκείνος ήξερε πολύ καλά την Φορμεντέρα και την περιοχή.

– Με ποιον τρόπο τους είδατε να δουλεύουν μαζί μπροστά στην κάμερα σας;

Η Ματίλντ και ο Κριστιάν έχουν δύο μεθόδους δουλειάς εντελώς διαφορετικές. Η Ματίλντ λειτουργεί πολύ με βάση το ένστικτο και ο Κριστιάν δουλεύει πολύ κοντά στο κείμενο και στους διαλόγους. Αυτοί είναι δύο τρόποι σχεδόν αντίθετοι, οι οποίοι ενώνονται έξοχα στην οθόνη. Ο καθένας βγάζει απίστευτη φυσικότητα στους χαρακτήρες. Κι ύστερα, το να δουλεύεις με ταλαντούχους ηθοποιούς απλοποιεί τη ζωή σου ως σκηνοθέτη! Δεν πήραμε 40 λήψεις ανά σκηνή. Ακόμα και μερικές συναντήσεις κάναμε, για να γράψουμε με τον Κριστιάν, για να εμβαθύνουμε σε κάποιες καταστάσεις και να προσθέσουμε παραπάνω στοιχεία κωμωδίας. Οι ηθοποιοί συμμετείχαν ενεργά στη διαδικασία της δημιουργίας.

Συνέντευξη του Κριστιάν Κλαβιέ

– Ας αρχίσουμε από την Ίμπιζα, που αποτελεί κάτι παραπάνω από ένα απλό ντεκόρ στην οθόνη, μάλιστα, είναι ένα μέρος το οποίο γνωρίζετε καλά...

Σίγουρα γνωρίζω πολύ καλά την Φορμεντέρα, που βρίσκεται απέναντι. Είναι ένα φανταστικό μέρος, που πάντα ήταν ένα μέρος γιορτής και, μάλιστα, γι' αυτό με προσέλκυσε η ταινία. Ζήτησα από τον Αρνό να συμπεριφερθεί στο νησί σαν να είναι ένας από τους ήρωες και αυτό γίνεται ακόμα και από το μουσικό θέμα της ταινίας... Στην Ίμπιζα, έχουν επαναφέρει στα μεγάλα νυχτερινά κλαμπ το πνεύμα των χίπις το οποίο βασίλευε σ' αυτό το νησί πριν από πενήντα χρόνια. Όπως μου λέει ο θετός γιος μου στην ταινία «είναι το Χόλιγουντ των νυχτερινών κλαμπ». Οι φαν της ηλεκτρονικής μουσικής δίνουν ραντεβού εκεί για να παρακολουθήσουν ξέφρενα σόου. Κάναμε γυρίσματα στο Ουσουάια, όπου δεν είχα πάει ποτέ και είναι συγκλονιστικά: 10.000 άτομα μαζεμένα για να κάνουν πάρτι. Αλλά ταυτόχρονα, το νησί αντιπροσωπεύει την υπέροχη Μεσόγειο: τη γαλάζια θάλασσα, τον ήλιο, εν ολίγοις, κάτι που ταυτόχρονα είναι αιώνιο και σχεδόν βιομηχανικό.

– Σκηνικό μέσα στο οποίο θα εξελιχθεί ο Φιλίπ, ο χαρακτήρας που υποδύεστε στην ταινία. Με ποιον τρόπο τον πλησιάσατε κατά την ανάγνωση του σεναρίου;

Είναι ένας επαρχιώτης από το νότιο κομμάτι της Γαλλίας, τελείως ξένος σ' αυτήν τη φανταχτερή διάσταση της Ίμπιζα. Ένας τύπος ο οποίος είναι καλός κατά βάθος και ο οποίος θέλει οπωσδήποτε να ενσωματωθεί στην αγκαλιά αυτής της οικογένειας που αναδημιουργείται, κυρίως δίπλα στα παιδιά της συντρόφου του. Όντας πολύ ερωτευμένος με την Καρόλ, ο Φιλίπ της δίνει τη συμβουλή να υποσχεθεί στον γιο της ότι θα τον πάει όπου θέλει για διακοπές, με την προϋπόθεση ότι θα περάσει τις εξετάσεις. Μόλις αποφασίζει να πάει στην Ίμπιζα, ο Φιλίπ είναι λίγο παγιδευμένος, αλλά η θέλησή του να γίνει αποδεκτός από τα θετά παιδιά του τον ωθούν, παρ' όλα αυτά, να πάει. Μ' αρέσει πολύ ο τρόπος με τον οποίον εξελίσσεται η σχέση του με τα παιδιά μέσα στην ταινία. Είναι ένας χαρακτήρας που εκπέμπει μια αληθινή ενσυναίσθηση: θέλει να κάνει το σωστό. Αυτό δεν τον εμποδίζει να είναι τρομερά αδέξιος, αναμφίβολα λίγο βαρετός, ανόητος αλλά και συμπαθητικός!

– Επίσης, κάνατε ένα άγνωστο, μέχρι στιγμής, για το σινεμά ντουέτο, μαζί με τη Ματίλντ Σενιέ...

Η Ματίλντ είναι μία πολύ δημοφιλής ηθοποιός την οποία γνωρίζω εδώ και πολύ καιρό, με την οποία, όμως, ποτέ δεν έχω δουλέψει μέχρι τώρα. Η πορεία της ως ηθοποιού είναι ασυνήθιστη σ' αυτό το επάγγελμα. Πιστεύω πως κάνουμε ένα πειστικό ζευγάρι. Συναντάμε στον χαρακτήρα της όλη την ειλικρίνεια που λένε για την Ματίλντ και τη γοητεία της.

– Έχετε αρκετά διαφορετικές μεθόδους δουλειάς: Εντρυφείτε στο κείμενο εκ των προτέρων για μεγάλο χρονικό διάστημα –γνωρίζοντας ακόμα και αυτό των παρτενέρ σας– ενώ εκείνη παίζει πιο πολύ με το ένστικτο.

Η Ματίλντ έχει αυτήν τη δυνατότητα να σ' ακολουθεί, να επανέρχεται αμέσως και είναι πολύ αξιαγάπητη μέσα στο παιχνίδι. Η μέθοδός μου μου επιτρέπει να αυτοσχεδιάζω κατά τη διάρκεια των λήψεων: δουλεύω με αυτό τον τρόπο έναν μήνα κοντά στα γυρίσματα. Όσο πιο καλά ξέρεις το κείμενο, τόσο καλύτερα μπορείς να προβλέψεις κάποιες καταστάσεις, αφήνεις να σε αιφνιδιάσουν οι παρτενέρ σου και προσαρμόζεσαι γνωρίζοντας πώς να απαντήσεις. Το έκανα σε πολλές λήψεις στο «Διακοπές στην Ίμπιζα», με την άδεια και τη μεγαλύτερη χαρά του Αρνό, εννοείται. Όταν ουρλιάζω «μόλις μου πρόσφεραν κόκα» στο αεροδρόμιο, και βλέπω την ομάδα να γελάει, σκέφτομαι ότι είναι μια χαρά!

– Τι κρατάτε από τη συνεργασία σας με τον Αρνό Λεμόρ, εσείς ο οποίος, όπως εκείνος, είστε συγγραφέας και σκηνοθέτης;

Ο Αρνό κάνει ταινίες στις οποίες μιλά για τη ζωή του. Σ' αυτές αναφέρει τις οικογένειές του που έχουν έρθει σε ρήξη και τείνουν να ξαναχτιστούν. Το θέμα της ταινίας μπορεί να φανεί αδιάφορο ή μπανάλ, αλλά γι' αυτούς που ζουν ή έχουν ζήσει μια τέτοια κατάσταση, δεν είναι επουσιώδες. Ο Αρνό πετυχαίνει να βγάλει στην ταινία του κάτι σωστό, ειλικρινές και καμιά φορά αστείο. Είναι ένα πολύ ευαίσθητο αγόρι και οι προηγούμενες ταινίες του το είχαν ήδη δείξει. Είναι, επίσης, ένας συγγραφέας που έχει μια αληθινή αίσθηση του χιούμορ. Στο γύρισμα, ο Αρνό είναι ένας σκηνοθέτης που σας αφήνει να δώσετε ό, τι μπορείτε. Είναι πολύ «επαγγελματίας» όπως λέμε, κι αυτό είναι βασικό για έναν ηθοποιό. Του είχα, λοιπόν, εμπιστοσύνη.

Συνέντευξη της Ματίλντ Σενιέ

– Ξέρουμε πως είστε μια ηθοποιός που δεν της αρέσει να αναλύει ή να εσωτερικεύει τους ρόλους της, αλλά με ποιον τρόπο είχατε την αίσθηση του ρόλου της Καρόλ, κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης του σεναρίου;

Κατ' αρχάς, μου κίνησε το ενδιαφέρον το συνολικό πρότζεκτ: να γυρίσω με τον Κριστιάν Κλαβιέ μια οικογενειακή κωμωδία στην Ίμπιζα, το έβρισκα διασκεδαστικό. Έπειτα, βρήκα ενδιαφέροντα τον χαρακτήρα μια και είναι μια γυναίκα η οποία είναι ταυτόχρονα συγκροτημένη και χύμα. Η Καρόλ είναι σταθερή, έχει έναν δυνατό χαρακτήρα αλλά ταυτόχρονα είναι χαοτική και ειλικρινά, δεν απέχει και πολύ από μένα. Είχα την εντύπωση πως δεν έκανα καμιά τεράστια προσπάθεια για να παίξω τον χαρακτήρα της.

– Είναι, επίσης, μια γυναίκα σε ερωτική αναδόμηση, η οποία ρισκάρει την περιπέτεια της δημιουργίας ενός καινούριου δεσμού και η οποία, συγχρόνως, πρέπει να τα βγάλει πέρα με τους δύο εφήβους της. Αυτό, επίσης, σας φάνηκε οικείο;

Εννοείται. Κι έπειτα, πέρα από αυτό, υπάρχει το ερώτημα αυτών των αιώνιων ιστοριών που είχα ήδη μπορέσει να προσεγγίσω μέσα στο «La Nouvelle» με τον Ρίτσαρντ Μπέρι: η άφιξη μέσα σε μια οικογένεια που αντικαθιστά τον ή τη σύζυγο μετά από έναν χωρισμό. Μέσα σε μία οικογένεια όπου έχουν γίνει ανακατατάξεις, τα παιδιά είναι σίγουρο ότι θα μισήσουν τον εισβολέα. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου αυτό γίνεται ομαλά, αλλά νομίζω πως είναι αρκετά σπάνιες. Στην κωμωδία, αυτό είναι ένα θέμα αρκετά ευχάριστο για ν' ασχοληθείς κι εκεί, η Καρόλ προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή της εν μέσω των παιδιών της, ενώ η κόρη της δεν είναι και τόσο προσηνής. Αν ο Φιλίπ δέχεται να τους πάει στην Ίμπιζα, είναι και για να μπορέσει να τους γοητεύσει τελικά.

– Αυτήν τη συμφωνία, η οποία είναι το ξεκίνημα της ταινίας, «αν πετύχεις στο μπακαλορεά σου, φεύγουμε για διακοπές εκεί που θέλεις», θα ήσασταν έτοιμη να την κλείσετε με τον γιο σας;

Α ναι, εννοείται! Θα ήμουν τόσο ευχαριστημένη, αν έπαιρνε το δίπλωμά του που θα μπορούσα να τον πάω όπου θέλει. Για τα παιδιά, το μπακ είναι μέρος των σταδίων της ζωής που δεν είναι εύκολο να περάσουν και όταν επιτυγχάνουν, πρέπει να τους επιβραβεύεις. Στην ταινία, ο γιος μου διαλέγει την Ίμπιζα γιατί θέλει να ξαναβρεί αυτό το κορίτσι που νομίζει ότι έχει ερωτευτεί. Αλλά ας είμαστε σαφείς: η «Διακοπές στην Ίμπιζα» είναι μια οικογενειακή κωμωδία για διακοπές, ας μην ψάχνουμε για προβληματισμούς του συγγραφέα.

– Ένα από τα ατού αυτής της ταινίας είναι το ζευγάρι που δημιουργείτε για πρώτη φορά με τον Κριστιάν Κλαβιέ.

Πρωτοφανές και πρωτότυπο: αρκετά αλλόκοτο, rock'n'roll. Νομίζω πως δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τον Κριστιάν σε τέτοιου είδους ρόλο, στον ρόλο του παντρεμένου με μια νέα γυναίκα, που ξαναβρίσκεται βουτηγμένος σ' ένα διαρκές πάρτι και στα ναρκωτικά. Είναι διασκεδαστικό, ακόμα και ξεκαρδιστικό... Κι έπειτα, το στυλ της ιστορίας είναι πολύ τρυφερό και στο ύφος του θα μπορούσαμε να δούμε τον Κριστιάν. Ο Φιλίπ είναι ένας χαρακτήρας που υποχωρεί μπροστά στην Καρόλ, η οποία, ακόμα κι έτσι, είναι πολύ ενοχλητική και στα παιδιά που δεν είναι και ιδιαίτερα συμπαθητικά απέναντί του! Αλλά ο Φιλίπ είναι αρκετά τρυφερός όταν τους μιλά: θέλει οπωσδήποτε να τον αγαπήσουν, να τον αποδεχτούν...

– Θέλατε να παίξετε μαζί του εδώ και καιρό;

Εννοείται! Έπρεπε να έχει γίνει εδώ και μερικά χρόνια... Με τον Κριστιάν, γνωριζόμαστε πολύ καιρό. Όταν παρουσιάστηκε το σενάριο της ταινίας «Διακοπές στην Ίμπιζα», αρπάξαμε την ευκαιρία να υποδυθούμε ένα ζευγάρι.

– Τι είδους παρτενέρ είναι;

Πολύ απαιτητικός αλλά, επίσης, ένας πολύ καλός συνάδελφος. Ο Κριστιάν ψάχνει πάντα να εμψυχώσει τον άλλον στο γύρισμα, και είναι πολύ ευχάριστο, αφού λίγοι μεγάλοι σταρ είναι έτσι! Κι ύστερα, είναι ένας ηθοποιός πολύ χαλαρός, αυτοσχεδιάζει συνέχεια, γνωρίζοντας πάντα το κείμενό του απ' έξω. Είναι μεγάλος επαγγελματίας, κι έτσι όταν παίζει κανείς μαζί του, μαθαίνεις πολλά. Έχω κάνει πολλές κωμωδίες, είμαι αυθόρμητη και ειλικρινής αλλά δεν θα με χαρακτήριζα ως μια «κωμική» ηθοποιό, αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν κατέχω απαραίτητα τους κώδικες ή την τεχνική. Ο Κριστιάν το κατέχει στην εντέλεια και το μεταδίδει μέσα στο παιχνίδι, βοηθώντας σας να προοδεύσετε.

– Μιλούσατε και για την Ιμπίζα: είναι ένα μέρος που ήδη γνωρίζατε;

Ναι, είχα πάει αρκετές φορές. Η Ίμπιζα είναι ένα μέρος για το οποίο μπορούμε να έχουμε αρκετές αρνητικές απόψεις, αλλά είναι πολύ ευχάριστο έξω από τα πάρτι. Το ξενοδοχείο μου ήταν σχετικά εκτός κέντρου, σ' ένα πολύ ήρεμο μέρος, το οποίο μου θύμιζε πολύ την Κορσική. Είναι κι αυτό ένα νησί ιδιαίτερο, ακόμα πολύ χίπικο. Καμιά φορά έχουμε την εντύπωση ότι έχουμε μείνει στην δεκαετία του '70.

– Ας μιλήσουμε, επίσης, για τον Αρνό Λεμόρ, τον σκηνοθέτη σας. Πώς σας φάνηκε και πώς τον παρατηρούσατε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων;

Ο Αρνό είναι πολύ ενθουσιώδης, γελάει πολύ με τους ηθοποιούς του κι έχει έντονη προσωπικότητα. Ως σκηνοθέτης ξέρει ακριβώς τι θέλει στο γύρισμα. Είναι τα πάντα εκτός από εκπαιδευτικός, ποτέ ακριβώς όπως τα λέει στο κείμενό του. Το αποτέλεσμα είναι ότι κάναμε πολλές προτάσεις και αυτοσχεδιάσαμε καλά! Ξέρετε, ο Κριστιάν δεν σταματά ποτέ μια σκηνή στην τελεία μιας ατάκας. Γενικά, συνέχιζε και –πώς μου άρεσε αυτό!– εγώ απαντούσα. Ο Αρνό κράτησε αρκετές από αυτές τις στιγμές. Είχε, λοιπόν, ασφαλώς μια αληθινή ελευθερία στην καρδιά, για ένα καλά γραμμένο σενάριο.