Όταν ο Άλεξ ξεθάβει τη μούμια ενός αδίστακτου Κινέζου αυτοκράτορα (Τζετ Λι) που κουβαλά εδώ και αιώνες την κατάρα μιας μάγισσας, καθώς και έναν αναρίθμητο πήλινο στρατό που μοναδικός σκοπός του είναι η προστασία του ηγεμόνα του, τα πράγματα περιπλέκονται... Μια σειρά γεγονότων έχει ως αποτέλεσμα να επανέλθει στη ζωή η μούμια του αυτοκράτορα έπειτα από 2.000 χρόνια, επιθυμώντας να κυριεύσει τον κόσμο. Ο Άλεξ μαζί με τους γονείς του, που βρίσκονται τυχαία εκεί, αλλά και με απρόβλεπτους συμμάχους καλούνται να τον αναχαιτίσουν.

Η Μούμια έχει χάσει τον ατμό της αλλά και τη μυστηριακή της γοητεία, κυρίως γιατί τεχνικά... δεν υφίσταται. Αποκομμένη από τις ρίζες της, η σειρά επινοεί μια γιαλαντζί μούμια στην Κίνα για να έχει θέμα. Επίσης, η Ρέιτσελ Βάις σοφά λάκισε και αντικαταστάθηκε από τη Μαρία Μπέλο, μια ικανή ηθοποιό που δεν αποπνέει την ειδική εξυπνάδα της Βάις, η οποία είναι εξίσου καλή και ως πρωταγωνίστρια και ως παρτενέρ και ως καρατερίστα. Τρίτον, και πιο χτυπητό, ο γιος του Ρικ, ο Άλεξ, φαίνεται αδελφός του - τους ηθοποιούς Φρέιζερ και Φορντ χωρίζουν 13 χρόνια, αλλά με τη νεανική φάτσα του πρώτου η διαφορά εκμηδενίζεται εις βάρος της αληθοφάνειας. Ατμόσφαιρα εποχής και παραμυθιού υπάρχει, οριακά και κινηματογραφικά, αλλά η ταινία είναι περιττή, ένα exploitation μιας ευχάριστης παλιομοδίτικης έκπληξης που πριν από 9 χρόνια αξιοποίησε τη νέα τεχνολογία και τη συνδύασε με κωμική ευφυΐα (υπερβάλλω λίγο, αλλά είχε τη χάρη της όσο κράτησε).