Επίσημη υποβολή της Ρωσίας στα περσινά Όσκαρ, και νικητής του μεγάλου βραβείου στο τμήμα παιδικού κινηματογράφου της Μπερλινάλε, ο Ιταλός του Αντρέι Κράβτσουκ είναι ένα καλοφταγμένο αλληγορικό πορτρέτο της ρώσικης κοινωνικής παρακμής, και παράλληλα μια συγκινητική ιστορία, χωρίς ούτε στιγμή να θυσιάζει την αιχμή και την σκληρότητά της. Ήρωας ο 6χρονος Βάνια (εξαιρετικός ο μικρός Σπιριντόνοφ), ορφανός σε ένα ίδρυμα που μοιάζει με αναμορφωτήριο στρατιωτικής δομής, που βαφτίζεται Ιταλός από την ομήγυρη επειδή ένα ζευγάρι από την Ιταλία τον συμπάθησε και πρόκειται να τον υιοθετήσει. Ο Βάνια αποφασίζει να σκαλίσει τις ρίζες του, και γι' αυτόν το λόγο πρέπει γρήγορα να μάθει ανάγνωση, για να κλέψει και να μελετήσει τα έγγραφα που αφορούν στην τύχη της πραγματικής του μητέρας. Έτσι ξεκινάει η απόδραση και η περιπέτειά του. Στην πορεία ανακαλύπτει τι κρύβεται πίσω από τους τοίχους του ορφανοτροφείου: η διαφθορά της αστυνομίας και τα μεγάλα κέρδη που αποσπούν οι γραφειοκράτες που εμπορεύονται τα ορφανά παιδιά. Ενώ ο Κράβτσουκ ξεκινάει με ντικενσικές αναφορές, περιγράφοντας την απαλή παιδική ψυχή στο έλεος του εξουσιαστικού σαδισμού, στη συνέχεια εκσυγχρονίζει τους χαρακτήρες με ειλικρίνεια και καθαρή ματιά πάνω στον κυνισμό και την ανέχεια των συμπατριωτών του, και διευρύνει τον Ιταλό σε μια road περιπέτεια αυτογνωσίας, όπου ο πιτσιρίκος αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού του, ορίζοντας το μέλλον του με άλματα μεγαλύτερα από τις δυνατότητες της ηλικίας του (έτσι, εξαργυρώνει τα πρώτα δείγματα βιαιότητας του ορφανοτροφείου στο πανεπιστήμιο του πεζοδρομίου). Η ταινία ξεπερνάει τα στενά όρια του παιδικού φιλμ και μιλάει άρτια για την αληθινή απουσία της μητέρας, τη δύναμη της θέλησης και την αφοπλιστική ευθύτητα της παιδικής ψυχής.