Βραβευμένη με την Αργυρή Άρκτο σκηνοθεσίας στο Βερολίνο το 1983, η ταινία του Ρομέρ δεν κομίζει κάτι νέο στο σινεμά, αλλά ούτε και στην εργογραφία του. Ασχολείται με την περίπτωση της σχεδιάστριας μόδας Μαριόν, που ξεκινάει να περάσει ανέμελες διακοπές στη Νορμανδία με τη μικρή της εξαδέλφη Πολίν και καταλήγει καλεσμένη από τον γνωστό της Πιερ, σέρφερ στο επάγγελμα, σε ένα σπίτι και κατευθείαν στο κρεβάτι του εθνολόγου φίλου του, Ανρί. Ο Πιερ ζηλεύει και πιέζει τη Μαριόν να εγκαταλείψει τον Ανρί, η Πολίν συμπαθεί τον Πιερ, αλλά προτιμά τους συνομηλίκους της και τα φτιάχνει με τον νεαρό Σιλβέν, ο οποίος την προδίδει με μία Λουιζέτ που κυκλοφορεί γυμνή στα παράθυρα και προκαλεί, βεβαίως.

Μαύρο καλοκαίρι, με το σύνηθες σκηνοθετικό κουλ του Ρομέρ, αλλά και τη μόνιμη του εμμονή σε μια σειρά από τυπικές εξομολογήσεις μεταξύ τύρου και αχλαδιού, με παθιασμένες σφήνες και κατακρημνίσεις του καθωσπρεπισμού. Το σχέδιο του Γάλλου σκηνοθέτη είναι να βάλει σε θέση αμηχανίας τα προδομένα θύματά του, να τα αναγκάσει να σπάσουν και να ομολογήσουν το έγκλημα της επιθυμίας που τόσο κομψά καταπνίγουν, και να περάσουν διαδοχικά από την άμυνα στην επίθεση, μιας και τα σχέδια και οι υπολογισμοί τους έχουν πάει περίπατο.

Λόγια και μπερδέματα, προσβολές και απιστίες, πασπαλισμένες από την ελαφριά ματαιότητα του καλοκαιριού. Μια δροσερή, όπως την εννοούν οι Γάλλοι διανοούμενοι, ταινία εποχής, με σύγχρονο ντεκόρ.