Ντοκιμαντέρ του Ιταλού Αντρέα Σεγκρέ, μετά από παρότρυνση του συμπατριώτη του, τραγουδοποιού Βινίσιο Καποσέλα, ο οποίος αφηγείται, παίζοντας τον "αλήτικο" ρόλο νυχτερινού περιπατητή με το μπαγλαμαδάκι στο χέρι και το σακάκι στραβά ριγμένο στους ώμους, τριγυρίζοντας σοκάκια και γειτονιές σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τα λιμάνια όπου φύτρωσε και αναπτύχθηκε το ρεμπέτικο.

 

Συναντώντας μουσικούς και τραγουδιστές σε ταβέρνες, ο Σεγκρέ ανιχνεύει κοινωνιολογικά τις ρίζες του ελληνικού μπλουζ, της μοναδικής μουσικής που ταυτίζεται απόλυτα με τη φτωχολογιά και τα λαϊκά στρώματα, και προσπαθεί να συνδέσει το νόημα του με τη σημερινή κρίση και το αίσθημα που μεταλαμπάδευσε σε νεότερους.

 

Τα ενδιαφέροντα κομμάτια της ταινίας είναι οι συναντήσεις με τους αυθεντικούς survivors, όπως ο μάγκας με τα δισκάκια που τραγουδάει a capella και η ανεπανάληπτη Καίτη Ντάλι, η οποία όντως λάνσαρε τη δική της εκδοχή του ρεμπετομπλούζ μετά τα χρόνια της στη Νέα Υόρκη.

 

Αυθεντικές στιγμές, αντίθετα με την επιτηδευμένη, όχι ιδιαίτερα πειστική περιήγηση του Καποσέλα, που φαίνεται πως παίρνει το ρόλο του πολύ σοβαρά.