Ένα κι ένα κάνουν ένα σε αυτήν τη χρονικά πολύπλοκη, κινηματογραφικά γενναιόδωρη δημιουργία του Καναδού Ντενί Βιλνέβ, την ταινία που έπρεπε να είναι η νικήτρια στο φετινό ξενόγλωσσο Όσκαρ, μαζί με τον Κυνόδοντα. Πρόκειται για μια διασκευή θεατρικού έργου που κρύβει τόσο καλά την καταγωγή του, ώστε είναι να απορεί κανείς πώς απεικονίστηκαν στο σανίδι εντελώς visual σκηνές, όπως, για παράδειγμα, η ανατριχιαστική επίθεση των χριστιανών σε ένα λεωφορείο γεμάτο άμαχους Μουσουλμάνους, κατά τη διάρκεια του 16ετούς θρησκευτικού εμφύλιου στον Λίβανο.

Η ζωή της Νάουαλ Μαρουάν ξεδιπλώνεται με φλασμπάκ γεμάτα ένταση, από την τραυματική εμπειρία της όταν είδε τον εραστή να πέφτει νεκρός από συγγενικές σφαίρες και να μένει ντροπιασμένη και μόνη στο σπίτι για να γεννήσει το πρώτο τους παιδί, μέχρι τον εφιάλτη της στη φυλακή ως πόρνη νούμερο 72 και τη μοιραία συνάντηση σε μια πισίνα στον Καναδά που αποτελεί το κλειδί των συγκλονιστικών αποκαλύψεων που καλούνται να βρουν, πρώτα η κόρη της και μετά ο δίδυμος αδελφός της. Η αφήγηση γίνεται σχεδόν παράλληλα, με τέλεια χρήση της χρονικής τοποθέτησης και της συναισθηματικής ταύτισης από τον Βιλνέβ. Ένα πολύ δύσκολο έργο με σοβαρότατο στοχασμό για τη θέση της οικογένειας σε μια σπαραγμένη κοινωνία, το Μέσα από τις φλόγες λειτουργεί ως αρχαιοελληνική τραγωδία με όρους πολέμου. Είναι τρομερά καλά παιγμένο από τους ηθοποιούς, μεταφέρει βαθιά συγκίνηση, δεν φωνασκεί πολιτικά, αν και η καθαρότητα της ματιάς της μας οδηγεί στο συμπέρασμα της βεβαιότητας για τις θέσεις της, και αποτελεί το πρόκριμα για σπουδαία πράγματα από τον Βιλνέβ στο μέλλον.