Ένα βράδυ, σ' ένα κλαμπ όπου εμφανίζεται, γνωρίζεται με έναν νέο συνάδελφό του, που είναι στο ξεκίνημά του, τον Άιρα, κι αποφασίζει να τον προσλάβει ως βοηθό του. Σταδιακά, όμως, αρχίζει να αναπτύσσεται ανάμεσά τους μια φιλία που βασίζεται στο δίπολο μέντορα-μαθητή, καθώς ο Σίμονς δεν έχει κανέναν αληθινό φίλο. Αργότερα πληροφορείται πως του δίνεται άλλη μια ευκαιρία στη ζωή, καθώς ξέφυγε από τον κίνδυνο κι εκείνος την αρπάζει.

Στην πιο προσωπική του ταινία, ο Τζαντ Άπατοου προσπαθεί να εξερευνήσει τον ρευστό ψυχισμό των κλόουν και τη σχέση σύγκρουσης που έχουν με το περιβάλλον που γεννάει την ανάγκη τους να υπονομεύσουν την πραγματικότητα. Μιλάει για τους επαγγελματίες, τους συναδέλφους, την τραγικότητα, τη μοναξιά και την ανταγωνιστικότητα του να είσαι ο πετυχημένος αλλά άχαρος κωμικός, τον εαυτό του και τους γύρω του. Στοχεύει σε συναισθηματικό εξαγνισμό, το πάει πολύ μακριά, μακρηγορεί και ακυρώνει τις κωμικές και τις δραματικές του εμπνεύσεις, σε ένα εξαντλημένο σενάριο και μια περιττή σκηνοθετική εσωστρέφεια.

Ο Άνταμ Σάντλερ, όπως και στο Punch Drunk Love και το Spanglish, εξακολουθεί να μην με πείθει όποτε προσπαθεί να συγκρατηθεί. Αν και είναι εξαιρετικά ευγενές να διευρύνει τα όριά του ως εκνευριστικού φωνακλά, είναι ανυπόφορος αλλά αυθεντικός και γνώστης του αντικειμένου του.