Με αποκλειστικές συνεντεύξεις και σπουδαίο υλικό, ο Στέλιος Κούλογλου, ασυναγώνιστος στο διεθνές πολιτικό ρεπορτάζ, με δυνατότητες και επιτυχίες που ξεπερνούν τα όρια της Ελλάδας, αναπαριστά μια σκοτεινή σελίδα της ιστορίας όταν οι αυτοκρατορικές Ηνωμένες Πολιτείες χειραγώγησαν την παγκόσμια πολιτική, στρατολογώντας οικονομολόγους και μετατρέποντάς τους σε εκτελεστές, με θύματα κυρίως το λατινοαμερικάνικο λαό και, στην προκειμένη περίπτωση, τους αρχηγούς του Ισημερινού και του Παναμά.

Μετά την 11ηΣεπτεμβρίου, ο οικονομικός δολοφόνος Τζον Πέρκινς μετανόησε και αποκάλυψε το ρόλο του σε ένα μπεστ σέλερ που αποτελεί την κύρια πηγή του ντοκιμαντέρ. Μαζί με αρχεία, συνεντεύξεις μαρτύρων και ειδικών, του Πέρκινς φυσικά, αλλά και με την εμβόλιμη συνδρομή ενός σπάνιου προπαγανδιστικού ντοκιμαντέρ της Ford Motor Co. στήνεται μια αναδρομή που αναφέρεται σε ταραγμένες εποχές αλλά, ανατριχιαστικά, σχετίζεται με τη χρεωκοπία της σύγχρονης εταιρειοκρατίας (corporatocracy) που αυτήν τη στιγμή νιώθει ο πλανήτης στο πετσί του. Όπως σημειώνει και ο σκηνοθέτης, η στιγμή που ο Πέρκινς εξομολογείται με τα σπαστά ισπανικά του μπροστά σε ακροατήριο/λαϊκό δικαστήριο στον Ισημερινό, δεχόμενος οργισμένη κριτική, είναι μια αδιάψευστη ανθρώπινη μαρτυρία μιας απάνθρωπης σειράς ενεργειών στο όνομα της παγκόσμιας ισορροπίας.

Ενώ λοιπόν το σύνολο που απαρτίζει την ταινία είναι οριακά ικανό να βγει στις αίθουσες σαν αυτόνομη ταινία, η στιλιζαρισμένη δραματοποίησή του δεν προσθέτει απολύτως τίποτε. Ο Στέλιος Κούλογλου διέγνωσε ένα νουάρ δεύτερο επίπεδο στο πνεύμα της ιστορίας αυτής και έστησε μια παρεμβολή που φαίνεται φτωχή και αχρείαστη - κλοτσάει σαν ψεύτικο και στημένο πακετάρισμα. Πιστεύω πως το στοιχείο αυτό θα μπορούσε να γαζωθεί αόρατα μέσα στην υπάρχουσα πλοκή των γεγονότων με ένα νευρικότερο μοντάζ και ενδεχομένως μια διαφορετική μουσική επένδυση.