Στους Δεσμούς Διαζυγίου (The Squid and the Whale) εξιστόρησε τον επίσημο χωρισμό των γονιών του, αποσπώντας υποψηφιότητα για Όσκαρ σεναρίου. Στην Ιστορία Γάμου, ο Νόα Μπάουμπακ όχι μόνο θυμήθηκε το δικό του άσχημο διαζύγιο από την Τζένιφερ Τζέισον Λι, πριν από μερικά χρόνια, αλλά πήρε συνεντεύξεις και μαρτυρίες από φίλους και γνωστούς τους, καθώς και από δικηγόρους και συμβούλους, για να εμβαθύνει στο θέμα.

 

Τα πολύ καλά νέα είναι πως η ταινία του είναι μια από τις καλύτερες στο «είδος», γιατί καταφέρνει να είναι θεαματικά ισορροπημένη, χωρίς να φαντάζει ποτέ αντικειμενική, δηλαδή εισαγγελικά μοιρασμένη ανάμεσα στα δύο αντιμαχόμενα μέρη/φύλα.

 

Τα καλά νέα είναι πως ο Αμερικανός σκηνοθέτης ξεπέρασε οριστικά το φάντασμα του Γούντι Άλεν – η Νέα Υόρκη, η σκωπτική ματιά στο Λος Άντζελες, το κυμαινόμενο ύφος ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία είναι περιστασιακές, επιφανειακές ομοιότητες. Τα πολύ καλά νέα είναι πως η ταινία του είναι μια από τις καλύτερες στο «είδος», γιατί καταφέρνει να είναι θεαματικά ισορροπημένη, χωρίς να φαντάζει ποτέ αντικειμενική, δηλαδή εισαγγελικά μοιρασμένη ανάμεσα στα δύο αντιμαχόμενα μέρη/φύλα. Έχουμε δει πολλούς γάμους να ξινίζουν στο σινεμά, ζευγάρια να σκοτώνονται, να φιλιώνουν, να σέρνονται στα δικαστήρια, να βάζουν παιδιά στη μέση, να μελοδραματίζουν ή να τραγωδούν.

 

Η Ιστορία Γάμου περιλαμβάνει όλο το μενού, αλλά με σοφές δόσεις, μύχιες λεπτομέρειες, ρυθμό και ανάσες, σασπένς που κατευθύνεται στην καρδιά των χαρακτήρων κι όχι σε εύκολες ανατροπές, και, κυρίως, καταπληκτικές ερμηνείες. Η Σκάρλετ Τζοχάνσον είναι η μεγαλωμένη στο Λος Άντζελες ηθοποιός που ακολουθεί τον σκηνοθέτη του θεάτρου σύζυγό της (Άνταμ Ντράιβερ) στη Νέα Υόρκη, φτιάχνει σοβαρό όνομα εκεί, μεγαλώνουν τον γιο τους και, ενώ όλα δείχνουν πως τα πάνε καλά, εκείνη ζητά διαζύγιο, στην αρχή φιλικά, αλλά, με το που μετακομίζει στη δυτική ακτή, πιο επιθετικά, μέσω μιας ικανότατης δικηγόρου (Λόρα Ντερν, απολαυστική).

 

Αντί να δαιμονοποιήσει τους καταλύτες της αντιπαράθεσης, δηλαδή τους δικηγόρους, ο Μπάουμπακ τους εξανθρωπίζει, χωρίς απαραίτητα να τους εξιδανικεύει, φέρνοντάς τους κοντύτερα στους «πελάτες» τους. Το σύστημα είναι το θηρίο που απειλεί να διαβρώσει τις σχέσεις, και η ταινία υπομονετικά διασχίζει όλα τα στάδια για να φέρει στην επιφάνεια τη χαμένη οικειότητα, τη χημεία που κάποτε λειτούργησε αβίαστα και συμπληρωματικά ανάμεσα στη Νικόλ και τον Τσάρλι.

 

Όλοι αριστεύουν στην ταινία, η Τζούλι Χάγκερτι από την Απίθανη Πτήση στο ρόλο της καλόκαρδης μάνας, η Ντερν με το ανέκδοτο περί γυναίκας και Παναγίας, ο τηλεοπτικός λέοντας αλλά κινηματογραφικά παραγνωρισμένος Άλαν Άλντα, ως πρώτος δικηγόρος του Τσάρλι, χρησιμοποιώντας τον νατουραλισμό του για να απαλύνει το χειρότερο σενάριο, ο Ρέι Λιότα, σκληρό καρύδι στην μπίζνα των διαζυγίων, η Τζοχάνσον, η οποία εμπλουτίζει τη φαρέτρα της όσο περνούν τα χρόνια, αλλά η παράσταση του Άνταμ Ντράιβερ που σίγουρα θα υπολογιστεί στα βραβεία, συναρπάζει ολοκληρωτικά.

 

Κρατώντας την ψυχραιμία και την ευγένειά του στο μεγαλύτερο μέρος της Ιστορίας Γάμου, σαστίζει με το που χάνει τον έλεγχο και λέει εκείνα τα ακατανόμαστα που τα μετανιώνει πικρά την επόμενη στιγμή, γονυπετής ζητώντας συγγνώμη, λυγίζει συγκινητικά όταν κινδυνεύει να χάσει το παιδί, αλλά αποκαλύπτεται και αποκτά την ανθρωπιά του όταν συνειδητοποιεί πως δεν πορεύεται μόνος του, άρα ο κόσμος δεν ανήκει στο εγωιστικό, αν και γλυκομίλητο, όραμά του. Γι' αυτό και η ερμηνεία του, σαν παρένθεση μιούζικαλ μετά από ένα ποτό με φίλους, στο «Being Alive» του Στίβεν Σοντχάιμ από το κορυφαίο έργο Company, είναι η απροσδόκητη ψυχή της ταινίας, το μουσικό κλειδί ενός βασικά διαλογικού δράματος με την κάμερα του Μπάουμπακ να δίνει πάσες στα σωστά σημεία.