Ο Φιοβαράντε (Τζον Τουρτούρο) αποφασίζει να γίνει επαγγελματίας Δον Ζουάν για να κερδίσει χρήματα και να βοηθήσει τον αδέκαρο φίλο του Μάρεϊ (Γούντι Άλεν). Ο Μάρεϊ γίνεται προσωπικός μάνατζερ του Φιοβαράντε και σχηματίζουν ένα αχτύπητο δίδυμο, παγιδευμένο στην αγάπη και στο χρήμα. Όλα ξεκινούν όταν η δερματολόγος του Μάρεϊ, δρ Πάρκερ (Σάρον Στόουν), προτείνει στον Φιοβαράντε να συμμετάσχει στο τρίο που σχεδιάζουν με τη σαγηνευτική φίλη της Σελίμα (Σοφία Βεργκάρα). Η πρόταση είναι δελεαστική, αφού η σεξουαλική ικανοποίηση γυναικών μπορεί να τους αποφέρει τα επιθυμητά χρηματικά κέρδη και ο Μάρεϊ προσπαθεί να πείσει τον Φιοβαράντε να τη δεχτεί ώστε να βρει επιπλέον «πελάτες»...


Μία από τις ελάχιστες φορές που βλέπουμε τον Γούντι Άλεν να σκηνοθετείται από άλλον σε μια ταινία που ξεκινάει με καλοζυγισμένη κωμική φόρα, τεντώνει επικίνδυνα στη μέση και κλείνει στρογγυλά και ελαφρά. Η ευκαιρία να κάνει κάτι διαφορετικό από την παραλλαγή του κινηματογραφικού Γούντι Άλεν που γνωρίζουμε χρόνια δεν κερδίζεται ακριβώς, καθώς φαίνεται πλέον δύσκολο να αποβάλει τα νευρωτικά τικ και τις απολαυστικές –δεν λέω– ευκολίες του νευρωτικού και πονηρούλη φτωχοδιάβολου που μπλέκει σε ιλαροτραγικές καταστάσεις. Ωστόσο, μια ανάσα ελευθερίας και αταξίας δραπετεύει από τον Μάρεϊ και ευλογεί τη ρομαντική κομεντί του πάντα λυρικού, όταν σκηνοθετεί, Τζον Τουρτούρο, αφού ο Άλεν είναι ο μόνος που συνδέει τους αταίριαστους χαρακτήρες μέσω της υπόσχεσης του σεξ σε ανάποδες ταχυτήτων: από το τρίο που επιθυμεί η Σάρον Στόουν και η Σοφία Βεργκάρα με τον όψιμο εραστή, στην απαγορευμένη σχέση του με τη Βανέσα Παραντί, μια νεαρή χήρα και ορθόδοξη Εβραία που δεν τολμά να σκεφτεί πως μπορεί να παραβεί τους νόμους της αυστηρής κοινότητάς της. Ο Γούντι Άλεν θυμάται λίγο τις παλιές καλές ημέρες του stand up comedy και βρίσκεται συνεχώς ανάμεσα σε συμπληγάδες, κάνοντας τον χαριτωμένο για να ξεφύγει, ενώ ο Τουρτούρο έχει πάρει τον εαυτό του πολύ σοβαρά και η Παραντί πεισματικά περνάει κάτω από τον πήχη μιας έστω και ανεκτής υποκριτικής προσπάθειας.