Παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων από την Dreamworks, που δεν φτάνει σε πρωτοτυπία προηγούμενες απόπειρες του στούντιο (όπως το Σρεκ, για παράδειγμα) να συνδυάσει εύπεπτα μηνύματα με την αιχμή που καλύπτει και τους ενήλικες. Στην προηγμένη εποχή των εικόνων, η μείξη του σοφιστικέ με το απλό μοιάζει πλέον επιβεβλημένη και το Επιτέλους φτάσαμε σπίτι, η τρυφερή περιπέτεια μιας μοναχικής έφηβης με έναν αταίριαστο εξωγήινο, διαθέτει γρήγορη εναλλαγή σκηνών, ένα πλήρες σάουντρακ από ποπ τραγούδια που επιμελήθηκαν και ερμήνευσε βασικά η Ριάνα, αλλά και η Τζένιφερ Λοπέζ, ωστόσο είναι αναμενόμενο στην πλοκή και κάπως επίπεδο στον πολύχρωμο σχεδιασμό του. Η Γη έχει εποικισθεί από μικροκαμωμένους, χαριτωμένους άρπαγες από άλλον γαλαξία, τους Μπουβ, που είναι τεχνολογικά καταρτισμένοι, αλλά τους λείπει η τόλμη και η φαντασία. Ο ήρωας είναι ο Ουπς, ένας απροσάρμοστος φυγάς που κάνει ασυγχώρητα για τη φυλή του λάθη, ώσπου, με την αναγκαστική παρέα του με την Τιπ, που ψάχνει τη μητέρα της κάπου στην Αυστραλία, μαθαίνει πως η ανθρώπινη αίσθηση της συλλογικότητας και της φιλίας συμπληρώνουν τα κενά στην επικοινωνία και την κατανόηση – χώρια που δεν μπορεί να αντισταθεί στον μεταδοτικό ρυθμό της γήινης χορευτικής μουσικής. Τίποτε το μεμπτό στα επιμέρους στοιχεία, που είναι χρήσιμα και διασκεδαστικά στα μικρά παιδιά. Το Επιτέλους φτάσαμε σπίτι δεν έχει το κάτι παραπάνω (την τρέλα και τον αναπάντεχο παραλογισμό για να ανταμώσουν με ισορροπία τη χαρά και τις πάμπολλες φουσκίτσες), εκτός από την υπολογισμένη ενορχήστρωση με μηδενικό ρίσκο.