Οκτώ χρόνια μετά το σκηνοθετικό της ντεμπούτο με το Ithaca, διασκευή της Ανθρώπινης Κωμωδίας του Σαρόγιαν, η Μεγκ Ράιαν επιστρέφει μπροστά και πίσω από την κάμερα με μια κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού Shooting Star του Στίβεν Ντιτζ. Όσοι λένε πως όχι το πρώτο αλλά το δεύτερο έργο που υπογράφει ένας δημιουργός είναι πιο κοντά στον καλλιτεχνικό του ψυχισμό και την προσωπικότητά του επιβεβαιώνονται: η πάλαι ποτέ sweetheart του αμερικανικού σινεμά σχολιάζει και ξαναζεί τη ρομαντική κομεντί που την έκανε διάσημη κάτω από το πρίσμα άλλης ηλικίας και της δικής της ματιάς.

 

Μιλάει για ένα πρώην ζευγάρι, συμπτωματικά με το ίδιο ονοματεπώνυμο (Γουιλελμίνα και Γουίλ Ντέιβις) που συναντιέται 25 χρόνια μετά τον χωρισμό του σε ένα περιφερειακό αεροδρόμιο: οι πτήσεις τους ακυρώνονται λόγω χιονοθύελλας και, περνώντας το βράδυ τους σε ένα απόκοσμο και έρημο σκηνικό, ρίχνουν τις άμυνές τους κι έτσι αναδύονται τα προβλήματα και οι διαφορές που έφεραν τη διάσταση και τη ρήξη.

 

Η διάθεση της Ράιαν για λεπτομέρεια και λεπτή ειρωνεία φαίνεται από την αρχή, όταν ο Ντέιβ Ντουκόβνι ψάχνει μέρος για να φορτίσει το κινητό του, δεν βρίσκει κάτι δίπλα στη θέση του και βγάζει από την πρίζα μια βιντεο-διαφήμιση επινοημένης, επερχόμενης ταινίας με τίτλο Rom Com, την ίδια στιγμή που αντικρίζει τη Ράιαν, και κάνει πως δεν τη βλέπει. Μέσα σε μισή ώρα αντιλαμβανόμαστε πόσο σαφής είναι η χημεία τους και πόσο κρουστές οι κόντρες τους: η κλασική αιτία της αιώνιας πίκας σε ένα ζευγάρι είναι η πεποίθηση πως ο άλλος φταίει περισσότερο, ιδίως για τα προβλήματα που βαραίνουν και τους δύο εξίσου! Στην πορεία ανακαλύπτουμε πως πίσω από την εικόνα που παρουσιάζουν κρύβεται ένα πληγωμένο παρελθόν που δεν έκλεισε σωστά και καθαρά, αλλά και αλήθειες επώδυνες και μύχιες.

 

Δεν τέμνει βαθιά τα θέματα η Ράιαν που δείχνει να κολλάει σκηνοθετικά μετά το πρώτο μισό. Βρίσκει ωστόσο μερικές οπτικές λύσεις και, στα δύσκολα, καταφεύγει σε σιωπές και βλέμματα αντί για ακόμη περισσότερα ευφυολογήματα, αντλώντας έμπνευση από τον μέντορά της, τη Νόρα Έφρον, στη μνήμη της οποίας αφιερώνει το Τι συνέβη μετά.